Να μπει τέλος στην ατιμωρησία (δημοσιεύθηκε στην εφημ. ΠΡΩΙΝΗ της Ηλείας)

 Γιώργος Κοντογιάννης

Βουλευτής Ηλείας ΝΔ

Όλες οι προβλέψεις, όλες οι εκτιμήσεις, όλα τα οικονομικά στοιχεία, συγκλίνουν στο δραματικό συμπέρασμα ότι ο εφετινός χειμώνας, ίσως είναι ο σκληρότερος χειμώνας για την Ελλάδα από την Κατοχή και μετά.

Σε αυτό το συμπέρασμα συμβάλουν στοιχεία όπως ότι η επίσημη ανεργία ξεπέρασε το 25%, ότι ανεπισήμως οι άνεργοι και υποαπασχολούμενοι άνω των 18 ετών ξεπερνούν τα δύο εκατομμύρια, ότι τα συσσίτια από την Εκκλησία και τους Δήμους καθημερινά αυξάνονται, ότι  καταστήματα κλείνουν και επαγγελματίες με πολύχρονη δράση βάζουν λουκέτο στα μαγαζιά τους, ότι τα δημόσια νοσοκομεία δεν μπορούν να καλύψουν ούτε στα βασικά τις ανάγκες των ασθενών, ότι γέροντες δεν μπορούν να αγοράσουν φάρμακα, ότι αυξάνονται καθημερινά τα κρούσματα παιδιών στα σχολεία που η φτώχια τα κάνει να μην ανταποκρίνονται στα καθήκοντά

τους ή ακόμα και παιδιών που λιποθυμούν από έλλειψη σωστής διατροφής.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό η κοινωνία έχει δείξει μια απίστευτη ανεκτικότητα απέναντι στο πολιτικό σύστημα που οδήγησε τη χώρα στη σημερινή τραγωδία. Και τούτο διότι ο λαός με αγωνία αναζητεί μια ελπίδα, ένα φώς που θα τον οδηγήσει μακριά από το σκοτάδι της δυστυχίας που δημιουργεί η παρατεταμένη κρίση.

Την ίδια ώρα είναι εμφανές ότι η πολιτική ηγεσία της χώρας εξαντλεί όλα τα διαπραγματευτικά περιθώρια που έχει για να επιτύχει μια πολιτική λύση στο οικονομικό πρόβλημα, αναγνωρίζοντας ότι είναι αδύνατον να συνεχισθεί και να επεκταθεί περαιτέρω η κρίση.

Ελπίδα όλων είναι ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όπως συνέβαινε στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες όταν το σενάριο έφθανε σε αδιέξοδο, ο «από μηχανής θεός» θα δώσει λύση.

Το ζήτημα όμως είναι ότι ακόμα κι αν φθάσουμε στη λύση του ελληνικού προβλήματος, πρέπει να έχουμε θωρακίσει το κράτος, τη χώρα, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια επανάληψης του φαινομένου.

Και για να συμβεί αυτό πρέπει και την λειτουργία του κράτους να βελτιώσουμε προχωρώντας στις επώδυνες μεν αλλά αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, αλλά και να λάβουμε αποφάσεις που θα βάζουν τέλος στο καθεστώς ατιμωρησίας που ταλανίζει τον ελληνικό δημόσιο βίο και την κοινωνία.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο ελληνικός λαός μπορεί να δείχνει ανοχή ελπίζοντας στη λύση του οικονομικού προβλήματος επειδή δεν πείθεται ότι υπάρχουν βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις, αλλά είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί να συνεχίσουν να κυκλοφορούν ατιμώρητοι όσοι έχουν αποδεδειγμένα ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση και κυρίως όσοι συμμετείχαν στο πάρτη κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος ή όσοι έβαλαν τα χέρια τους στο «βάζο με το μέλι».

Η δικαιολογία ότι χρειάζεται αναθεώρηση του Συντάγματος είναι φτηνή. Γιατί αφ’ ενός πολλές αποφάσεις που θωρακίζουν το δημόσιο βίο από τα κάθε λογής λαμόγια μπορούν να ληφθούν άμεσα, εφ’ ετέρου γιατί ακόμα και η συζήτηση για ζητήματα που απαιτούν αναθεώρηση του Συντάγματος, όπως η αναθεώρηση του άρθρου 86 για το νόμο περί ευθύνης υπουργών, μπορεί να ξεκινήσει από τώρα, ώστε να γίνει σωστά.

Πρέπει όλοι να κατανοήσουμε ότι δεν αρκεί η οικονομική ανόρθωση της χώρας. Χρειάζεται και θεσμική θωράκιση και ανόρθωση ώστε να αποτρέψουμε επανάληψη της τραγωδίας.