Ο κ. Τσίπρας ας κάνει μια ακόμη «κωλοτούμπα» και ας ακούσει τον κ. Παυλόπουλο

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Όσοι θυμόμαστε τις δύσκολες και εθνικά κρίσιμες, εκείνες ώρες του ξημερώματος της 24ης Ιουλίου 1974, και τη δύσκολη περίοδο που ακολούθησε, μπορούμε να κατανοήσουμε πόση σημασία έχει η πολιτική και δημοκρατική ομαλότητα σε αυτόν τον τόπο.

Όλοι θυμούνται έναν πρωθυπουργό που το μόνο που ζήτησε από τους φίλους του στην Γαλλία που τον ξεπροβόδισαν στο αεροδρόμιο ήταν να προσευχηθούν γι’ αυτόν και την Ελλάδα. Γιατί στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου

Ο Κυριάκος, οι ΛΟΑΤΚΙ και η Εκκλησία

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Την Κυριακή το πρωί στην Εκκλησία, με πλησιάζει μια σεβάσμια κυρία η οποία προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της στο ναό.

«Τι πράγματα ήταν αυτά;»

«Ποια;», τη ρωτάω έκπληκτος.

«Είναι δυνατόν ο Πρόεδρος, ο Κυριάκος, να συναντιέται με αυτούς τους περίεργους, σεξουαλικά εννοώ;»…

Της έδωσα μια απάντηση, αλλά η στάση μια απλής γυναίκας με προβλημάτισε.

Αναρωτήθηκα γιατί αλήθεια, η συνάντηση με την αυτοαποκαλούμενη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα

Τι κρύβεται πίσω από τις επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στη Δικαιοσύνη

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Θα κυκλοφορούσατε ποτέ με όπλο αν δεν είχατε σκοπό να το χρησιμοποιήσετε;

Είναι κανόνας ότι όποιος οπλοφορεί κάποια στιγμή θα χρησιμοποιήσει το όπλο του.

Με δεδομένο αυτό το αξίωμα, ίσως είναι περιττό να ρωτούμε αν καταλάβατε τι μας είπε ο κ. Βαρουφάκης.

Όταν λέει ότι το περιβόητο Plan B το είχε εκθέσει (και υπήρξε συμφωνία επ’ αυτού) από τον

Συκοφαντίες τύπου Γκέμπελς και λαϊκός φασισμός, στρατηγική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Η συζήτηση στη Βουλή για την απόφαση του Eurogroup δεν μας έκανε σοφότερους στα οικονομικά.

Αντίθετα όποιος ήθελε να δει και να καταλάβει, έγινε σοφότερος σε άλλα ζητήματα, εξόχως πολιτικά, τα οποία όμως δημιουργούν τρόμο για τη νοοτροπία από την οποία διακατέχονται οι σημερινοί κυβερνώντες.

Είδαμε ότι η βασική πολιτική γραμμή της κυβέρνησης επικεντρώνεται στο δόγμα του Γκέμπελς: «Συκοφαντείστε, συκοφαντείστε, όλο και κάτι θα μείνει…»