Το Μάιο εκλέγουμε εκείνους που θα διαχειρισθούν τη μετά μνημόνιο εποχή (δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΡΩΙΝΗ)

Γιώργος Κοντογιάννης- Βουλευτής Ηλείας ΝΔ

Οι προσεχείς περιφερειακές, δημοτικές εκλογές, αλλά και οι ευρωεκλογές έχουν ιδιαίτερη σημασία και ξεχωρίζουν από όλες τις προηγούμενες. Και τούτο όχι γιατί ο κ. Τσίπρας έσπευσε να δηλώσει ότι αποτελούν δημοψήφισμα εναντίον της μνημονιακής πολιτικής της κυβέρνησης, αλλά γιατί έχουν βαρύνουσα πολιτική σημασία, τόσο για την πορεία της Ευρώπης, όσο και για την πορεία της ελληνικής περιφέρειας, μέσα από τις εκλογές για τον Α’ και Β’ βαθμό Αυτοδιοίκησης.

Ο κ. Τσίπρας, όμως, μέσα στην αντιμνημονιακή του πρεμούρα φαίνεται ότι έκανε μια στρατηγική επιλογή η οποία κινδυνεύει «να μη του βγει». Προσπάθησε να εκμεταλλευθεί την οργή της κοινωνίας για την σκληρή οικονομική πολιτική για να στρώσει το δρόμο για την άνοδό του στην εξουσία.

Το ερώτημα όμως είναι τι πράγματι ψηφίζουμε στις εκλογές του Μαΐου; Ψηφίζουμε για να αλλάξουμε κυβέρνηση ή ψηφίζουμε για να αναδείξουμε εκείνους που θα διαχειρισθούν για μια πενταετία τα προβλήματα των 13 περιφερειών της χώρας και των δήμων μας, δηλαδή εκείνους που θα διαχειρισθούν τα προβλήματα του οίκου μας, του σπιτιού μας στην κυριολεξία.

Γιατί στις εκλογές του Μαΐου ο λαός θα αποφασίσει:

1. Ποιοι θα διαχειρισθούν τα 18 δισεκατομμύρια ευρώ του νέου ΕΣΠΑ (ΣΕΣ) και με την πολιτική που θα ασκήσουν θα δώσουν αναπτυξιακές προοπτικές στην κάθε περιφέρεια της χώρας. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος καθώς όλοι αναγνωρίζουν ότι πρόκειται για μια περιφέρεια με πλούσιο φυσικό, ορυκτό, πολιτισμικό πλούτο και με απεριόριστες προοπτικές αλλά δυστυχώς καμία διοικητική αρχή, είτε σε επίπεδο περιφέρειας, είτε σε επίπεδο νομαρχίας δεν κατάφερε να αξιοποιήσει.
2. Ποιοι θα διαχειρισθούν τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών όπως αυτά έχουν μεγεθυνθεί από την έλλειψη στην Ηλεία Χώρου Υγειονομικής Ταφής των απορριμμάτων και των υπολειμάτων τους, αλλά και ποιοι θα απορροφήσουν κοινοτικά προγράμματα για να βελτιώσει ο τόπος μας της υποδομές του, αφού πρέπει πάση θυσία να υποστηριχθεί ο τουρισμός που αποτελεί την πιο προσοδοφόρα και αποτελεσματική οικονομική δραστηριότητα για ολόκληρη τη χώρα, αλλά και για την περιοχή μας.
3. Ποιοι θα αγωνισθούν για να ξαναβρεί η Ευρώπη το δρόμο της και να γίνει αυτό για το οποίο αγωνίσθηκαν οι εμπνευστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή μια πιο ανθρώπινη και κοινωνική Ευρώπη. Και μάλιστα για το συγκεκριμένο ζήτημα, για πρώτη φορά, μέσω του σταυρού προτίμησης, θα έχουν οι πολίτες τη δυνατότητα επιλογής των προσώπων που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας στις Βρυξέλλες και όχι οι ηγεσίες των κομμάτων.

Με λίγα λογια το Μάιο δεν ψηφίζουμε για μνημόνιο ή για αντιμνημόνιο, αλλά για τη μετά μνημόνιο εποχή. Γιατί το μνημόνιο, ακομα και με τις πιο δυσοίωνες προβλέψεις τελειώνει εντός του 2014 ή το χειρότερο στις αρχές του 2015, οπότε εκείνοι που θα εκλεγούν στις περιφερειακές και στις δημοτικές εκλογές αλλά και στις ευρωκλογές θα διαχειρισθούν την μετά- μνημόνιο εποχή.

Άρα λοιπόν το δίλημμα του κ. Τσίπρα για μνημόνιο ή αντιμνημόνιο είναι πλαστό. Εξυπηρετεί μόνο τις δικές του φιλοδοξίες. Το ερώτημα είναι κατά πόσον ο λαός θα δεχθεί να αποτελέσει η δική του δικαιολογημένη αγανάκτηση για την σκληρή οικονομική πολιτική το όχημα για την εκπλήρωση των προσωπικών φιλοδοξιών του κ. Τσίπρα.

Και στο τέλος – τέλος ο λαός πρέπει να δώσει την ευκαιρία στη χώρα να συνεχίσει με πολιτική σταθερότητα και κοινωνική γαλήνη τον αγώνα της για να μπει επί τέλους στον δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου οικοδομώντας το μέλλον της χώρας σε στέρεες βάσεις. Άλλωστε αντιμνημονιακός δεν είναι εκείνος που θέλει να οδηγήσει τη χώρα στις πολιτικές που οδήγησαν στη σημερινή δραματική κατάσταση, αλλά εκείνος που με την ποιλιτική του οδηγεί σε έξοδο από αυτήν την τραγωδία που βιώνει η χώρα και χτίζει την οικονομία της πάνω σε γερά θεμέλια.