http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=42155&category_id=88)Το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας παραδέχεται ότι οι εκλογές της 6ης Μαΐου είναι, ίσως, οι πιο κρίσιμες εκλογές από τον πόλεμο και μετά, αφού από το αποτέλεσμά τους εξαρτάται η παραμονή ή όχι της χώρας στην ευρωζώνη. Και αυτό δεν έχει σχέση με το τι εκπροσωπεί το κάθε κόμμα, αφού οι πάντες παραδέχονται ότι αυτό είναι το βασικό διακύβευμα των εκλογών.
Όμως αν για τη χώρα στις 6 Μαΐου κρίνεται η παραμονή ή όχι στο ευρώ, στις 7 Μαΐου, κρίνεται η σοβαρότητα των κομμάτων που ο λαός θα έχει τιμήσει με την ψήφο του. Την επομένη των εκλογών, ουσιαστικά, θα κριθεί ποια από τα κόμματα και τους αρχηγούς τους θέτουν την πατρίδα πάνω από τα στενά δικά τους συμφέροντα. Και τούτο διότι, όπως όλα δείχνουν, κανένα κόμμα δεν πρόκειται να συγκεντρώσει αυτοδυναμία, παρά το bonus των 50 εδρών που δίνει ο ισχύον, άδικος, εκλογικός νόμος.
Και είναι άδικος γιατί η φιλοσοφία του νομοθέτη προέβλεπε το bonus των 50 εδρών με τη λογική ότι τα κόμματα που πλησιάζουν στο 40% πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να κυβερνήσουν. Και αυτό είναι σωστό. Όταν όμως o λαός με την ψήφο του δίνει εντολή για συνεργασίες τότε σίγουρα η εφαρμογή του ισχύοντος εκλογικού νόμου παραβιάζει όχι μόνο τη φιλοσοφία του νομοθέτη αλλά και τη βούληση του λαού.
Σε ένα μετεκλογικό τοπίο στο ποίο πιθανότατα στη Βουλή θα υπάρχουν και δέκα κόμματα, οι πολιτικές τους ηγεσίες και οι 300 βουλευτές θα κληθούν να αποφασίσουν αν θα δώσουν κυβέρνηση στη χώρα ή αν θα την οδηγήσουν σε πολιτικές περιπέτειες με δυσβάστακτες και απρόβλεπτες επιπτώσεις στην οικονομία.
Ο κ. Βενιζέλος μπροστά σε αυτήν την προοπτική δηλώνει έτοιμος να συνεργαστεί και από τη φρασεολογία του προκύπτει ότι μπορεί να προκρίνει μια κυβέρνηση των λεγομένων «προοδευτικών» δυνάμεων, αλλά αφήνει διάπλατα ανοικτό κάθε ενδεχόμενο για οποιαδήποτε συνεργασία με τα κόμματα του ευρωπαϊκού προσανατολισμού.
Ο κ. Σαμαράς, δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με κανέναν αλλά θα ξαναζητήσει εκλογές αν δεν λάβει αυτοδυναμία, αποδεικνύοντας ότι η «καρέκλα» γι’ αυτόν είναι το παν.
Το ΚΚΕ αρνείται οποιαδήποτε συνεργασία, ο ΣΥΡΙΖΑ, θέλει να συνεργαστεί με τις ευρύτερες δυνάμεις της Αριστεράς, η ΔΗΜΑΡ δηλώνει πρόθυμη να συνεργαστεί με κόμματα εντός ευρωπαϊκού πλαισίου, ο ΛΑΟΣ λέει «όχι» αλλά εννοεί «ναι» με προϋποθέσεις σε συνεργασίες, ο Καμμένος φλερτάρει με τον Τσίπρα και οι Οικολόγοι δεν φαίνεται να αρνούνται συνεργασίες υπό όρους.
Το μόνο κόμμα όμως που εξ αρχής δηλώνει ξεκάθαρα το πλαίσιο μέσα στο οποίο είναι έτοιμο να συνεργασθεί χωρίς προκαταλήψεις και ιδεοληψίες είναι η Δημοκρατική Συμμαχία,η οποία θέτει εκ των προτέρων ένα ξεκάθαρο πλαίσιο για να επιτευχθεί ένα μίνιμουμ σύγκλισης που θα δώσει κυβέρνηση στη χώρα.
Για να στηρίξει η Δημοκρατική Συμμαχία μια κυβέρνηση συνεργασίας, θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία:
- Στις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν για να λειτουργήσει καλύτερα και με λιγότερη γραφειοκρατία ο κρατικός μηχανισμός, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η γραφειοκρατία γεννά τη διαφθορά.
- Στις αποκρατικοποιήσεις που πρέπει να γίνουν ώστε να μειωθεί το σπάταλο και αναποτελεσματικό κράτος. Δεν είναι δυνατόν ο ΟΣΕ να εξακολουθεί να επιβαρύνει τη χώρα με 2,5 δις €, και οι μηχανοδηγοί να λαμβάνουν επίδομα εξόδου από την κατοικία τους!!!
- Στην αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου. Δεν είναι δυνατόν να πληρώνουμε εκατομμύρια ευρώ για μίσθωση δημοσίων κτιρίων όπως το υπουργείο Οικονομίας στο Σύνταγμα και τα ολυμπιακά ακίνητα να παραμένουν αναξιοποίητα. Ή κρατική γη να μη δίδεται για επενδύσεις.
- Στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Δεν είναι δυνατόν να καταφύγει και πάλι η όποια κυβέρνηση προκύψει μετά τις εκλογές, σε οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων.
- Στην ενίσχυση της ασφάλειας των πολιτών που σήμερα βλέπουν όχι μόνο τις περιουσίες τους αλλά και τις ζωές τους να απειλούνται από την έξαρση της εγκληματικότητας.
- Στην λήψη μέτρων για την καταπολέμηση της ανεργίας, φυσικά μέσω της ενίσχυσης του ιδιωτικού τομέα, που είναι και ο μόνος ο οποίος μπορεί να γεννήσει νέες θέσεις εργασίας. Προϋπόθεση όμως για κάτι τέτοιο είναι η άρση των 240 αντικινήτρων που αποθαρρύνουν τους επενδυτές και η δημιουργία ενός σταθερού φορολογικού πλαισίου.
Οι συγκεκριμένες προϋποθέσεις είναι φυσικό να συνοδεύονται από μέτρα που η Βουλή θα στηρίξει.
Λύσεις υπάρχουν αρκεί:
- Τα κόμματα και οι πολιτικοί αρχηγοί να πουν όλη την αλήθεια στο λαό.
- Τα κόμματα να θέσουν πάνω από κάθε άλλο συμφέρον (κομματικό ή προσωπικό), το συμφέρον της πατρίδας.
- Τα κόμματα να εγκαταλείψουν τον λαϊκισμό και να προτάξουν την κοινή λογική, υιοθετώντας ρεαλιστικές προτάσεις.
Ένα είναι βέβαιο. Ότι οι μεγάλες κρίσεις απαιτούν βαθιές ρήξεις. Ρήξεις με το παρελθόν, ρήξεις με νοοτροπίες και αντιλήψεις που μας οδήγησαν έως τη σημερινή τραγωδία, ρήξεις με συμφέροντα που ευνοήθηκαν κατά την περίοδο των παχέων αγελάδων, ρήξεις-πάνω απ’ όλα- με τους εαυτούς μας που προκάλεσαν τα λάθη που μας έφεραν έως εδώ.
Ο Γιώργος Κοντογιάννης είναι βουλευτής της Δημοκρατικής Συμμαχίας και υποψήφιος Β’ Αθηνών.(Διαβάστε το άρθρο: http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=42155&category_id=88)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου