Σε κάθε δελτίο ειδήσεων ο πολίτης ακούει για νέες απαιτήσεις
της τρόικας.
Ένα παζάρι που
μοιάζει τρελό. Επί παραδείγματι μέχρι τώρα ακούγαμε για ανάγκη περικοπής των
επικουρικών συντάξεων σε επίπεδο 15%. Η ελληνική κυβέρνηση και τα κόμματα
έλεγαν όχι. Δεν μπορούν να αντέξουν άλλες μειώσεις συντάξεων οι συνταξιούχοι.
Έλεγαν όχι αλλά δεν αντιπρότειναν ισοδύναμα μέτρα για εξοικονόμηση πόρων. Χθες
ακούσαμε για ανάγκη περικοπής των επικουρικών σε ποσοστό 35%. Και το ερώτημα είναι αν καθυστερήσουμε κι
άλλο να μετατρέψουμε το “όχι” σε “ναι”, πού θα φθάσουν οι περικοπές; Στο 100%;
Η ουσία είναι ότι οι απαιτήσεις της τρόικας δείχνουν πως οι
πιστωτές μας δεν έχουν πλέον καμία μα καμία εμπιστοσύνη στην ελληνική πολιτική
ηγεσία. Το είπαν άλλωστε ξεκάθαρα.
Για ένα μικρό χρονικό διάστημα έδειξαν ότι έχουν εμπιστοσύνη
στον νέο πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο. Η αναβλητικότητα στη λήψη αποφάσεων και το
γεγονός ότι οι πολιτικοί αρχηγοί που συγκυβερνούν απέδειξαν ότι το μόνο για το
οποίο νοιάζονται είναι να κερδίσουν πολιτικό χρόνο και ότι ακόμα και αυτήν την
κρίσιμη στιγμή προτάσσουν το κομματικό από το εθνικό συμφέρον μη τολμώντας να
βάλουν το μαχαίρι στο κόκκαλο στον αρρωστημένο δημόσιο τομέα, κάνουν την τρόικα
επιθετική και να έχει παράλογες απαιτήσεις.
Και όντως οι απαιτήσεις της τρόικας είναι παράλογες.
Μοιάζουν σαν να θέλουν μαζί με την εξασφάλιση των χρημάτων που μας δανείζουν να
θέλουν να ποδοπατήσουν κάθε έννοια αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού. Μισθοί
πείνας, που απαιτούν να πάνε ακόμα παρακάτω. Συντάξεις αντίδωρο ζωής που δεν
φθάνουν ούτε για την αγορά των φαρμάκων. Πολίτες εξαθλιωμένοι χωρίς σπίτια που
κοιμούνται στους δρόμους. Πολίτες που δίνουν μάχη για την εξασφάλιση λίγων
κρεμμυδιών ή για λίγα κιλά πατάτες που διανέμουν δωρεάν. Άνεργοι… εκατοντάδες
χιλιάδες άνεργοι… εκατομμύρια άνεργοι… στρατιές απεγνωσμένων οι οποίοι στο
τέλος θα ξεσπάσουν την οργή τους επί δικαίων και αδίκων αφού δεν θα έχουν να
χάσουν τίποτε άλλο πέρα από την εξαθλίωσή τους, με αποτέλεσμα να χυθεί αίμα.
Αυτό θέλουν; Αυτό επιδιώκουν; Αυτός είναι ο στόχος τους; Και
μετά; Μετά τι θα γίνει; Θα έχουμε στρατό
στο δρόμο για να επιβάλει την τάξη; Ποια τάξη εκείνη που θέλουν οι Έλληνες ή
εκείνη που θέλουν οι πιστωτές μας;
Αυτό είναι λοιπόν το καλό μας για το οποίο πασχίζουν οι
πιστωτές μας;
Αυτό είναι το καλό μας για το οποίο αγωνίζονται οι πολιτικοί
αρχηγοί που συγκυβερνούν;
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, από τις τηλεοράσεις ακούμε μόνο τι
ζητάει η τρόικα. Μέχρι τώρα δεν έχουμε ακούσει κουβέντα για το τι
αντιπροτείνουν οι πολιτικοί μας αρχηγοί.
Ως ένας από τους 300 γνωρίζω καλά ότι αν δεν ικανοποιηθούν
οι απαιτήσεις της τρόικας και δεν πάρουμε το νέο δάνειο, τότε δεν θα μπορέσουμε
να πληρώσουμε στις 20 Μαρτίου το ομόλογο που λήγει και στις 21 Μαρτίου η Ελλάδα
θα χρεοκοπήσει. Τότε η καταστροφή θα έλθει άμεσα. Οι εικόνες που ξέρουμε από
την Αργεντινή θα μοιάζουν αστείες μπροστά σε όσα θα ζήσουμε. Η κόλαση θα
βασιλεύσει στην Ελλάδα. Και σε αυτό έχει δίκιο ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ως αντιπρόσωπος όμως του ελληνικού λαού γνωρίζω ότι αν
περάσουν τα μέτρα της τρόικας η Ελλάδα θα επιβιώσει αλλά δεν θα επιβιώσουν
πολλοί Έλληνες.
Γνωρίζω ότι σε αυτές τις κρίσιμες ώρες ανάλογο είναι το
δίλημμα όλων των συναδέλφων μου.
Θεωρώ όμως ότι το δίλημμα έχει προκύψει λόγω της
ανικανότητας των πολιτικών αρχηγών που συγκυβερνούν, αφού εκείνο που όλοι
περιμένουμε δεν είναι σε ποιο ποσοστό θα μπει φρένο στη μείωση των επικουρικών
συντάξεων και των μισθών, αλλά εναλλακτικές προτάσεις για την συγκέντρωση των
απαιτουμένων χρημάτων που ζητούν οι πιστωτές μας.
Γιατί να πρέπει να πληρώσουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι
αφού αν μπει στο κούρεμα και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (πρόταση που έχει κάνει
η Ντόρα Μπακογιάννη), θα επωφεληθεί η Ελλάδα κατά περίπου 18 δις ευρώ;
Γιατί πρέπει να απολυθούν εκπαιδευτικοί και ένστολοι όταν
συνεχίζουν να λειτουργούν οργανισμοί και υπηρεσίες του δημοσίου που δεν
προσφέρουν τίποτα;
Γιατί πρέπει να κοπούν επικουρικές συντάξεις όταν τα
περιθώρια για εξοικονόμηση χρημάτων από την σπατάλη στο δημόσιο και από την
περικοπή της πολυφαρμακείας είναι ακόμα πολλά;
Γιατί να μειωθούν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα όταν το
κράτος εξακολουθεί να βάζει εμπόδια για την πραγματοποίηση οποιασδήποτε
επένδυσης;
Γιατί να πληρώσουν αυξημένους φόρους κι άλλοι έντιμοι και
ειλικρινείς φορολογούμενοι όταν δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί για να
πιάσουν, επιτέλους, τους φοροφυγάδες και να ελέγξουν όλους εκείνους που
έσπευσαν να βγάλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό επενδύοντας στην επιστροφή
στη δραχμή, ώστε να αγοράσουν μετά την Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί;
Γιατί;… Χιλιάδες «γιατί» πνίγουν κάθε λογικά σκεπτόμενο
Έλληνα…
Αλλά το ηχηρότερο «γιατί», είναι αυτό που εκ των πραγμάτων
τίθεται: Γιατί οι πολιτικοί αρχηγοί που συγκυβερνούν δεν κάνουν αντιπροτάσεις
ώστε να μάθει ο λαός ότι προσπαθούν, ότι διαπραγματεύονται, ότι αγωνίζονται για
τα συμφέροντα των Ελλήνων; Γιατί;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου