Άρθρο στο site apopseis.gr: Το χρέος μας απέναντι στην «κόπρο του Αυγείου»

«Την παρέμβαση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νίκου Παντελή προκάλεσε η έρευνα του ΣΔΟΕ για τη λίστα με τους 30 πολιτικούς οι οποίοι είναι ύποπτοι για παράνομο πλουτισμό.

Με έγγραφο του (19 Σεπτεμβρίου 2012) προς τον οικονομικό εισαγγελέα Γρηγόρη Πεπόνη, ο κ. Παντελής ζητά να ερευνηθεί, αν πράγματι υπάρχει τέτοια λίστα με πρόσωπα, που είτε είναι τέως υπουργοί, είτε βουλευτές εν ενέργεια ή μη, αλλά και παράγοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Υπενθυμίζεται πως σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Δημοκρατία» τα 30 πρόσωπα αυτά φέρονται να κατέχουν περιουσιακά στοιχεία, που δεν δικαιολογούνται από τις φορολογικές τους δηλώσεις».

Η είδηση που δημοσιεύθηκε στο site iefimerida.gr, αλλά και σε άλλους διαδικτυακούς τόπους, δεν αφορά κάποια ξένη χώρα, αλλά την χώρα μας, την Ελλάδα.

Πρόκειται για μια εξέλιξη που σε άλλες εποχές έμοιαζε ουτοπία. Και τούτο γιατί είχε καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι κάποιοι είναι πάνω από νόμους (βλέπε περίπτωση Τσοχατζόπουλου).

Ήταν 16 Απριλίου του 2010 όταν είχα προτείνει στη Βουλή, να γίνει αναδρομικός έλεγχος των περιουσιακών στοιχείων όλων των πολιτικών που άσκησαν εξουσία και διαχειρίσθηκαν κρατικά χρήματα, είτε σε κεντρικό, είτε σε αυτοδιοικητικό επίπεδο και εφ’ όσον τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν συνάδουν με την αποζημίωση που ελάμβαναν ή δεν μπορούν να δικαιολογηθούν, να δημεύονται.

Με την πάροδο του χρόνου και λόγω της κοινωνικής πίεσης που ασκείται εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης πολλοί ήταν εκείνοι που ασπάσθηκαν καθ’ ολοκληρία ή μέρος της πρότασης, ενώ ψηφίσθηκε και σχετικός νόμος που διευκολύνει τον αναδρομικό έλεγχο, από την προηγούμενη Βουλή.

Η είδηση, όπως δημοσιεύθηκε, δείχνει ότι η Δικαιοσύνη είναι αποφασισμένη να κάνει τη δουλειά της και να στραφεί εναντίον όλων όσων χρησιμοποίησαν τη θέση που τους εμπιστεύθηκαν οι πολίτες και η πολιτεία για να πλουτίσουν.

Και πράγματι το μαχαίρι πρέπει να μπει βαθιά και να καθαρίσει την πληγή πριν κακοφορμίσει και γίνει γάγγραινα που θα παρασύρει στο θάνατο το σύνολο του πολιτικού μας κόσμου.

Ο έλεγχος πρέπει να γίνει σε βάθος. Και αν για κάποιους αποδειχθεί ότι περιουσιακά στοιχεία που κατέχουν δεν δικαιολογούνται, τότε αυτά θα πρέπει να επιστραφούν στο κράτος. Μπορεί να ακούγεται σκληρό αλλά είναι και δίκαιο και ηθικό. Γιατί πρέπει κάποτε να κατανοήσουμε ότι σε κάθε δημόσια θέση βρισκόμαστε για να υπηρετήσουμε τη χώρα και τους πολίτες κι όχι για να εξυπηρετήσουμε τα προσωπικά μας συμφέροντα.

Ο ελληνικός λαός έχει ανάγκη από πολιτικούς καθαρούς. Και αν για κάποιους υπάρχουν υποψίες- έστω και αν είναι αβάσιμες επειδή υποκρύπτουν πολιτικά συμφέροντα- οι ίδιοι οφείλουν να διαλύσουν τις υποψίες και τα σύννεφα γιατί στη ζωή «καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται».

Και εδώ πρώτος έπρεπε να δώσει το καλό παράδειγμα ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος οδήγησε τη χώρα στο μνημόνιο. Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν εκφράσει απορίες για το πώς οδηγηθήκαμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ιδιαίτερα μετά τις γνωστές δηλώσεις του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδος στο ΔΝΤ κ. Παν. Ρουμελιώτη, ο οποίος είχε πει ότι εξ αρχής η τότε ελληνική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ γνώριζε πως τα μέτρα θα αποτύχουν. Δήλωση που προκάλεσε εισαγγελική παρέμβαση και αποστολή, εν συνεχεία, του σχετικού φακέλου στη Βουλή, για να αποφασίσει η Εθνική Αντιπροσωπεία, όπως ορίζει το Σύνταγμα, αν θα προχωρήσει ή όχι σε σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής.

Όλοι όσοι φέρουμε τον τίτλο του πολιτικού και ο λαός μας έχει τιμήσει με την ψήφο του, πρέπει να καταλάβουμε πως όταν κάθε λίγο και λιγάκι ζητούμε όλο και περισσότερες θυσίες από τον λαό, το ελάχιστο που πρέπει να πράξουμε είναι να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στην πολιτική και στους πολιτικούς. Οφείλουμε τουλάχιστον από τη μια να διαλύσουμε τον μύθο ότι είμαστε όλοι ίδιοι, αλλά και να στείλουμε στο σκαμνί του κατηγορουμένου όλους όσους έβαλαν το χέρι τους στο βάζο με το μέλι. Και αυτό βάση του Συντάγματος πρέπει να το κάνουμε ΕΜΕΙΣ, οι βουλευτές, γνωρίζοντας ότι σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν κομματικές γραμμές αλλά συνείδηση.

Όσον αφορά δε τον ισχυρισμό ότι «δεν πρέπει να ποινικοποιήσουμε την πολιτική ζωή» ή «να μη ξαναζήσουμε νέο 1989», εκείνοι που τον επικαλούνται πρέπει να γνωρίζουν ότι οι περιπτώσεις που βιώνουμε δεν έχουν καμία σχέση με το 1989 αλλά και ότι οι πολίτες που μέχρι σήμερα σηκώνουν τα βάρη της ατολμίας και της ανικανότητας όλου του πολιτικού προσωπικού των τελευταίων δεκαετιών, δεν πρόκειται να δεχθούν τη διάσωση του σάπιου αυτού καθεστώτος και να κλείσουν τα μάτια και να ανεχθούν καταστάσεις που μας οδήγησαν στη τραγωδία που ζει η χώρα.

Πρέπει, όμως, παράλληλα με την ενίσχυση διαδικασιών που θα επιτρέψουν να οδηγηθούν επίορκοι διαχειριστές του δημοσίου χρήματος στη Δικαιοσύνη, να ξεκινήσει άμεσα πρωτοβουλία για την ενίσχυση θεσμών που θα αποτρέπουν την επανάληψη ανάλογων συμπεριφορών και θα οχυρώνουν τα οικονομικά του κράτους έναντι οιουδήποτε φιλοδοξεί να επωφεληθεί από αυτά. Ταυτόχρονα πρέπει να λάβουμε αποφάσεις που θα ενισχύουν την αυστηρότητα στις ποινές για τους επίορκους, αλλά και θα επιταχύνουν τη διαδικασία διαλεύκανσης κάθε καταγγελίας σε βάρος πολιτικών προσώπων

Οι πολιτικοί πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε χρέος να καθαρίσουμε μόνοι μας την κόπρο του Αυγείου που ανεχθήκαμε τόσες δεκαετίες, διαφορετικά η αντίδραση του λαού θα είναι ισοπεδωτική. Και η ισοπέδωση ουδέποτε υπήρξε συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας.