Ομιλία Γιώργου Κοντογιάννη για το ασφαλιστικό και τις επικουρικές συντάξεις στην ημερίδα που οργάνωσε η Ένωση για την Προάσπιση των Κοινωνικών Δικαιωμάτων

Φίλες και φίλοι,

Η σημερινή μας συγκέντρωση γίνεται δυστυχώς κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.

Η κατάσταση είναι σε οριακό σημείο σε όλους σχεδόν τους τομείς και αυτό το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά.

Ειδικά ως προς το ασφαλιστικό και τα Ταμεία, η οικονομική κρίση ήρθε να επιτείνει μια ήδη βεβαρημένη κατάσταση.

Η αλήθεια είναι πως στη σύντομη θητεία μου ως Υφυπουργός Απασχόλησης είχα διαπιστώσει πως δεν γίνεται ορθολογική διαχείριση του χρήματος εντός των Ταμείων, τα οποία σε ένα μεγάλο βαθμό λειτουργούσαν ως «κράτος εν κράτει», στηριζόμενα σε πολιτικές ανοχές της προεκλογικής εκείνης περιόδου.

H προσπάθειά μου δε, για συγκράτηση των προϋπολογισμών και μείωση περιττών και αδικαιολόγητων δαπανών συναντούσε συνεχώς αντίσταση από τους επικεφαλής τους.

Και σας νομίζω πως και τότε αλλά και τώρα, που πλέον βρισκόμαστε στην καρδιά της κρίσης, μπορούν να γίνουν μειώσεις σε δαπάνες μη αναγκαίες.

Το θέμα όμως είναι πώς πορευόμαστε από δω και μπρος;

Τι κάνουμε για να ξεπεράσουμε την κρίση με τον λιγότερο επώδυνο τρόπο;

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το ερώτημα που προκύπτει είναι: Πρέπει να είναι οι περικοπές των επικουρικών ο επόμενος στόχος της Κυβέρνησης;

Πόσο δίκαιη και πόσο αποτελεσματική είναι αυτή η εύκολη λύση;

Και αν οι περικοπές δεν αποτελούν λύση, ποια λύση προτείνουν όσοι τις ξορκίζουν θέτοντας σε κίνδυνο την εύθραυστη  συνοχή της Κυβέρνησης με ενδεχόμενο την πρόκληση πολιτικής αστάθειας;

Κυρίες και κύριοι, είναι αδιανόητο, από τη στιγμή που έχει αποδειχτεί περίτρανα πως η πολιτική των περικοπών οδηγεί σε αδιέξοδο να μην αναζητούμε άλλες λύσεις;

Αλλά πρέπει εμείς οι πολιτικοί και εσείς οι ειδικοί να προτείνουμε μέτρα.

Γενικά μπορούμε να πούμε ότι η πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής και η δημιουργία αποτελεσματικών μηχανισμών για την αντιμετώπισή τους πρέπει να αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος της πολιτικής της Κυβέρνησης.

Και εκεί κατά γενική ομολογία βρίσκεται το κλειδί για την βελτίωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας συνεπώς και του Ασφαλιστικού.

Δεν είναι λύση βιώσιμη και με αναπτυξιακή προοπτική η αφαίμαξη των συνταξιούχων.

Η λύση είναι η δημιουργία δομών και μηχανισμών μόνιμου χαρακτήρα που θα μπορούν να τροφοδοτήσουν την οικονομία.

Μόνο που τέτοιες ενέργειες είναι επώδυνες και έρχονται σε σύγκρουση με συμφέροντα.

Επομένως χρειάζεται πολιτική τόλμη για να εφαρμοστούν, κάτι που αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται κανείς να διαθέτει.

Ως προς τις επικουρικές συντάξεις, είναι σίγουρο πως χρειάζεται εξορθολογισμός.

Είναι αναγκαίο κακό, με την έννοια ότι αν δεν κάνουμε κάτι τώρα, αν δεν προχωρήσουμε σε προσαρμογές, είναι βέβαιο πως σε λίγο θα υπάρχει αδυναμία καταβολής ολόκληρων των επικουρικών.

Όμως εδώ είναι το κρίσιμο θέμα: Πως θα γίνει ο εξορθολογισμός;

Δεν μπορούμε να μιλάμε φυσικά ούτε για οριζόντιες περικοπές, ούτε για εμβαλωματικές λύσεις.

Αυτό που είναι αναγκαίο να γίνει είναι ένας επανασχεδιασμός του όλου συστήματος σε ρεαλιστική και δίκαιη βάση.

 Ενός ασφαλιστικού συστήματος που θα βασίζεται στις αρχές της διαφάνειας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, που θα είναι απλό και τίμιο.

Εμείς στη Δημοκρατική Συμμαχία προτείνουμε: Αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος, επί τη βάσει της αρχής: Ό,τι εισφέρεις, το παίρνεις πίσω τοκισμένο, με δημιουργία από το κράτος ατομικών συνταξιοδοτικών λογαριασμών, με βάση τις εισφορές που πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες.

Η σύνταξη θα αποτελείται από τρία μέρη (τρείς πυλώνες).

1. Στην εθνική σύνταξη που θα χρηματοδοτείται από το κράτος, για να
καλύπτεται και η σχετική πρόνοια του Συντάγματος.
2. Στην ανταποδοτική, όπου θα αθροίζονται οι υποχρεωτικές ασφαλιστικές εισφορές κάθε εργαζομένου και εργοδότη σε ένα ειδικό- μοναδικό λογαριασμό για κάθε ασφαλισμένο, ο οποίος θα τοκίζεται. Μετά τα 60, ο ασφαλισμένος θα μπορεί να κάνει χρήση αυτού του λογαριασμού, αλλά η σύνταξη θα είναι μεγαλύτερη όσα περισσότερα χρόνια αποφασίσει ο ίδιος ο ασφαλισμένος να εργασθεί.

3. Στα επικουρικά και επαγγελματικά Ταμεία.

Υποστηρίζουμε ότι είναι δικαιότερο το σύστημα που προτείνουμε, διότι ισχύει η λογική του ό,τι βάζεις ως εργαζόμενος το παίρνεις πίσω ως συνταξιούχος τοκισμένο.

Εννοείται ότι η μετάβαση στο νέο σύστημα δεν θα αγγίξει τους ήδη συνταξιούχους και όσους έχουν ώριμα δικαιώματα. Το δε κόστος μετάβασης στο νέο σύστημα είναι μηδενικό.

Πιστεύουμε ότι με το σύστημα που προτείνουμε εξασφαλίζουμε ένα δίχτυ προστασίας για εκείνους που το έχουν ανάγκη, εξασφαλίζοντας μια κατώτατη σύνταξη για όλους τους Έλληνες ενώ εξασφαλίζουμε τη μέγιστη δυνατή ανταποδοτικότητα των εισφορών.

Σας ευχαριστώ κι εύχομαι σε όλους Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά, με υγεία, αγάπη και δύναμη.