Με δεδομένη την οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα είναι φυσικό η Κυβέρνηση να προσπαθεί να εξοικονομήσει πόρους από όπου είναι δυνατόν.
Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε οι πολίτες ανέχονται περικοπές στα εισοδήματά τους καθώς και αύξηση της φορολογίας.
Ενώ όμως μέχρι σήμερα οι πολίτες συμμετέχουν στις επιβαλλόμενες θυσίες, το ίδιο το κράτος δεν φαίνεται να μπορεί να βάλει τάξη στα του οίκου του. Έτσι λοιπόν παρατηρούνται πολλές περιπτώσεις όπου είναι δυνατή η εξοικονόμηση πόρων αλλά λόγω είτε της γραφειοκρατίας, είτε της έλλειψης πολιτικής βούλησης δεν λαμβάνονται αποφάσεις προς την κατεύθυνση αυτή.
Αυτή η λογική βλέπουμε ότι επικρατεί και στην περίπτωση της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας για τη στέγαση δημοσίων υπηρεσιών. Έτσι ενώ πολλά ακίνητα του δημοσίου παραμένουν ξενοίκιαστα, υπάρχουν υπουργεία και υπηρεσίες που στεγάζονται σε νοικιασμένα κτίρια με μισθώματα που κινούνται σε εποχές προ κρίσης.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του ΥΠΕΚΑ του οποίου οι υπηρεσίες στεγάζονται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ενοικιασμένα κτίρια με συνολικό τίμημα αρκετών εκατομμυρίων ευρώ, ενώ υπάρχουν ακίνητα του δημοσίου, όπως τα ολυμπιακά ακίνητα, τα οποία παραμένουν ανεκμετάλλευτα.
Με αυτά τα δεδομένα ερωτώνται οι αρμόδιοι υπουργοί:
1. Υπάρχει σχέδιο αξιοποίησης της σχολάζουσας περιουσίας του δημοσίου για τη στέγαση υπουργείων και δημοσίων υπηρεσιών με στόχο την εξοικονόμηση πόρων;
2. Πόσα χρήματα συνολικά και πόσα ανά υπουργείο καταβάλει σε ενοίκια το ελληνικό δημόσιο για τη στέγαση των κεντρικών υπηρεσιών του;
3. Έχει γίνει αναδιαπραγμάτευση των ενοικίων που καταβάλλει το ελληνικό δημόσιο σε ιδιώτες ώστε το τίμημα, κατά περίπτωση, να προσαρμοσθεί στα δεδομένα της οικονομικής κρίσης και ποια τα αποτελέσματα;
Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε οι πολίτες ανέχονται περικοπές στα εισοδήματά τους καθώς και αύξηση της φορολογίας.
Ενώ όμως μέχρι σήμερα οι πολίτες συμμετέχουν στις επιβαλλόμενες θυσίες, το ίδιο το κράτος δεν φαίνεται να μπορεί να βάλει τάξη στα του οίκου του. Έτσι λοιπόν παρατηρούνται πολλές περιπτώσεις όπου είναι δυνατή η εξοικονόμηση πόρων αλλά λόγω είτε της γραφειοκρατίας, είτε της έλλειψης πολιτικής βούλησης δεν λαμβάνονται αποφάσεις προς την κατεύθυνση αυτή.
Αυτή η λογική βλέπουμε ότι επικρατεί και στην περίπτωση της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας για τη στέγαση δημοσίων υπηρεσιών. Έτσι ενώ πολλά ακίνητα του δημοσίου παραμένουν ξενοίκιαστα, υπάρχουν υπουργεία και υπηρεσίες που στεγάζονται σε νοικιασμένα κτίρια με μισθώματα που κινούνται σε εποχές προ κρίσης.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του ΥΠΕΚΑ του οποίου οι υπηρεσίες στεγάζονται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ενοικιασμένα κτίρια με συνολικό τίμημα αρκετών εκατομμυρίων ευρώ, ενώ υπάρχουν ακίνητα του δημοσίου, όπως τα ολυμπιακά ακίνητα, τα οποία παραμένουν ανεκμετάλλευτα.
Με αυτά τα δεδομένα ερωτώνται οι αρμόδιοι υπουργοί:
1. Υπάρχει σχέδιο αξιοποίησης της σχολάζουσας περιουσίας του δημοσίου για τη στέγαση υπουργείων και δημοσίων υπηρεσιών με στόχο την εξοικονόμηση πόρων;
2. Πόσα χρήματα συνολικά και πόσα ανά υπουργείο καταβάλει σε ενοίκια το ελληνικό δημόσιο για τη στέγαση των κεντρικών υπηρεσιών του;
3. Έχει γίνει αναδιαπραγμάτευση των ενοικίων που καταβάλλει το ελληνικό δημόσιο σε ιδιώτες ώστε το τίμημα, κατά περίπτωση, να προσαρμοσθεί στα δεδομένα της οικονομικής κρίσης και ποια τα αποτελέσματα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου