ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΗΣ ΕΠΕΡΩΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΗ.ΣΥ.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ζήτημα που συζητάμε σήμερα είναι πραγματικά πολύ σημαντικό. Δυστυχώς ο Έλληνας πολίτης αυτή τη στιγμή δεν είναι αντιμέτωπος μόνο με την οικονομική κρίση αλλά και με την κατάρρευση ενός ολόκληρου κοινωνικού συστήματος, τουλάχιστον με τη μορφή που ως τώρα ήταν εκπεφρασμένο. Η κοινωνία μας αλλάζει και αλλάζει δυστυχώς προς το χειρότερο. Η καθημερινότητά μας -ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα- γίνεται ολοένα και πιο σκληρή και πιο δύσκολη, καθώς μεταξύ άλλων η εγκληματικότητα αυξάνεται με δραματικούς ρυθμούς, όπως άλλωστε προκύπτει και από τα στοιχεία που αναφέρθηκαν στο κυρίως μέρος της επερώτησης. Ο φόβος και η ανασφάλεια αποτελούν μόνιμο συνοδό των Αθηναίων, είτε βρίσκονται στους δρόμους της πόλης, είτε ακόμα και μέσα στα σπίτια τους, καθώς πλέον τίποτα δεν αποτελεί εμπόδιο στους αδίστακτους κακοποιούς.

Πείτε μας ποια γυναίκα μπορεί να κυκλοφορήσει μόνη της το βράδυ στην Αθήνα ή ποια γυναίκα μπορεί να κυκλοφορήσει πεζή χωρίς να κινδυνεύει η σωματική της ακεραιότητα, αφού ακόμα και μέρα μεσημέρι έχουμε αρπαγές σε τσάντες και χρυσαφικά. Ποιος από μας δεν τρέμει όταν το παιδί του είναι έξω για μια βόλτα μία Παρασκευή ή ένα Σάββατο βράδυ; Ποια είναι η ασφάλεια που προσφέρει η πολιτεία στους πολίτες αυτής της χώρας και με ποια –πενιχρά δυστυχώς- μέσα οι εντεταλμένοι για την ασφάλεια προσπαθούν να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους με κίνδυνο της ζωής τους;

Δεν πρέπει να παραβλέπουμε και αυτή τη διάσταση, δηλαδή το γεγονός ότι οι αστυνομικοί θέτουν καθημερινά σε κίνδυνο τη ζωή τους για 700 ή 800 ευρώ, ενώ στα αστυνομικά τμήματα κάνουν έρανο μεταξύ τους για να αγοράσουν αναλώσιμα υλικά όπως χαρτί ή μελάνι για της φωτοτυπίες, για να μην πούμε για τα περιπολικά που ακινητοποιούνται επειδή κανένας βενζινοπώλης –κυρίως στην περιφέρεια- δεν κάνει πλέον πίστωση στα αστυνομικά τμήματα. Όλα αυτά βέβαια είναι σε βάρος της αστυνόμευσης, αφού το κόστος της κατανάλωσης της βενζίνης στα περιπολικά έχει μειωθεί -με αυξημένες τις τιμές των καυσίμων σήμερα- στο 1/3.

            Η πραγματικότητα δυστυχώς είναι πολύ σκληρή.

Είμαι βέβαιος πως όλοι όσοι βρισκόμαστε σ’ αυτή την Αίθουσα γνωρίζουμε κάποιο φιλικό ή συγγενικό άτομο -αν δεν έχει συμβεί και σε εμάς τους ίδιους- που έπεσε θύμα κάποιας εγκληματικής ενέργειας, παραδείγματος χάριν κλοπής τσάντας, διάρρηξης αυτοκινήτου κ.λπ., στο κέντρο της Αθήνας.

Θα αναφερθώ σε ένα απλό παράδειγμα ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί. Άραγε, πόσο μπορεί να μας τιμά ως χώρα όταν στον Ηλεκτρικό, όποιος από εμάς μπαίνει στον Ηλεκτρικό, ακούγεται συνεχώς η ακόλουθη ανακοίνωση στους επιβάτες: «Παρακαλείσθε να προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα». Φανταστείτε πώς θα αισθάνεται ένας τουρίστας που μπαίνει μέσα στο συρμό και ακούει αυτό το μήνυμα.

Όλα αυτά με μια Κυβέρνηση και μια δημοτική αρχή που κοιτάζουν αμήχανα χωρίς να προχωρούν σε δραστικά μέτρα.

Πέρα όμως από τις επιπτώσεις που έχει στους απλούς πολίτες η αύξηση της εγκληματικότητας στο κέντρο της Αθήνας υπάρχει και μια άλλη διάσταση: Αυτή του τουρισμού. Κατανοούμε όλοι πως μέσα σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία ο τουρισμός αποτελεί μια από τις ελπίδες για την οικονομία της χώρας. Και τι κάνουμε εμείς γι’ αυτό; Αντί να λάβουμε όλα τα δυνατά μέτρα για να τον ενισχύσουμε σε όλα τα επίπεδα αφήνουμε το κέντρο της Αθήνας, που παλαιότερα συνεισέφερε με ένα μεγάλο μερίδιο στα τουριστικά έσοδα, να καταστρέφεται με αποτέλεσμα να παρατηρείται σημαντική μείωση στην πληρότητα και τα έσοδα για τα ξενοδοχεία της Αθήνας. Ταυτόχρονα το ενδιαφέρον από το εξωτερικό για τη διοργάνωση μεγάλων συνεδρίων είναι «παγωμένο», θα μπορούσε να πει κανείς.

Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Ένωσης Ξενοδόχων Αθήνας-Αττικής, κ. Γιάννη Ρέστο, μέσα σε 3 χρόνια η πληρότητα των ξενοδοχείων της Αθήνας μειώθηκε σχεδόν κατά 10  μονάδες. Είναι στο 55% φέτος τον Αύγουστο από 64,5% τον Αύγουστο του 2008. Ειδικά όμως τα ξενοδοχεία του κέντρου είδαν την πληρότητά τους να κατακρημνίζεται από το 79% το Μάιο του 2008, στο 58% φέτος το Μάιο.

Η Αθήνα, κύριε Υπουργέ, χάνει συνεχώς έδαφος όχι μόνο σε σχέση με τους υπόλοιπους ελληνικούς προορισμούς αλλά και σε σχέση με τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και καθίσταται  ουραγός και στη συνεισφορά από πλευράς εσόδων. Συγκεκριμένα ενώ το 2008 η συνεισφορά της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας στα τουριστικά έσοδα ήταν 15% του συνόλου των εσόδων, φέτος –και ενώ τα έσοδα των ξενοδοχείων πανελλαδικά παρουσίαζαν άνοδο- τα ξενοδοχεία της Αθήνας περιόρισαν τη συμμετοχή τους κάτω του 10%.

Απογοητευτική είναι και η σύγκριση της Αθήνας με την Κωνσταντινούπολη, που είναι μια από τις μεγαλύτερες ανταγωνίστριές τις. Την τελευταία δεκαετία η Κωνσταντινούπολη πέταξε μπροστά, αφήνοντας πολύ πίσω την Αθήνα. Το 2000 και οι δυο πόλεις είχαν περίπου από 2 εκατομμύρια αφίξεις τουριστών. Το 2011 η Κωνσταντινούπολη πέτυχε τις αφίξεις στα 8 εκατομμύρια επισκέπτες, ενώ η Αθήνα σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία παραμένει στα δυο εκατομμύρια.

Αλλά και ο εμπορευματικός τζίρος μειώνεται συνεχώς. Ακούσατε προηγουμένως τα στοιχεία. Είχαμε μείωση 28%. Και αυτό, ξέρετε, ότι δεν είναι απόρροια μόνο της οικονομικής κρίσης. Είναι αποτέλεσμα της νοοτροπίας που κυριαρχεί για απομάκρυνση του κόσμου από το κέντρο, για εγκατάλειψη λόγων των φοβικών συνδρόμων του κέντρου της Αθήνας, αφού πλέον στις περιφερειακές αγορές ο καταναλωτής νιώθει πιο ασφαλής απ’ ό,τι στο κέντρο της Αθήνας,  όπου ανθεί η εγκληματικότητα και το πάσης φύσεως παραεμπόριο.

Κύριε Υπουργέ, απογοητευτική ήταν και η εικόνα στο κέντρο της Αθήνας και κατά την εορταστική περίοδο σε ό,τι αφορά στα ξενοδοχεία. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου της Ελλάδας, κ. Γιώργο Τσακίρη, η τουριστική κίνηση της Αθήνας κατά την περίοδο των εορτών κατέγραψε πτώση 25% σε σύγκριση με το 2009, διατηρώντας την φθίνουσα πορεία σε όλη τη διάρκεια της περυσινής χρονιάς.

Κύριε Υπουργέ, είναι απολύτως αναγκαίο να ληφθούν άμεσα μέτρα σε συνεργασία με όλα τα αρμόδια υπουργεία, την περιφέρεια, το δήμο, όλους τους φορείς για να αντιμετωπιστεί το ανεξέλεγκτο κύμα εγκληματικότητας που μαστίζει το κέντρο της Αθήνας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ζουν οι πολίτες μέσα στο φόβο. Και ο φόβος σε συνδυασμό με τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες μπορούν να οδηγήσουν σε ακόμα πιο επικίνδυνα μονοπάτια για την κοινωνία μας αλλά και τη δημοκρατία μας, κάτι το οποίο, βέβαια, απευχόμαστε όλοι.

Σας ευχαριστώ.