Οι πολιτικοί πρέπει να διορθώσουμε τα του οίκου μας(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο μηνιαίο περιοδικό «Επιθεώρηση για τη Βουλή και την Ευρωβουλή, τευχ. 102, Φεβρουάριος 2011)

«Η κρίση που ταλανίζει τη χώρα μας πέρα από οικονομική είναι πρωτίστως κοινωνική και πολιτική.

Αν οι δυνάμεις που συναποτελούν το σημερινό πολιτικό σύστημα, είχαν την τόλμη να πουν όλη την αλήθεια στο λαό, τότε που έπρεπε –όταν δηλαδή ζούσαμε στην εικονική πραγματικότητα των παχέων αγελάδων- και να εφαρμόσουν μέτρα σκληρά μεν, αλλά αναγκαία για να αποφύγουμε τη σημερινή κατάσταση, τότε, σίγουρα, και ο λαός- παρά τις όποιες, πρόσκαιρες αντιδράσεις- θα είχε προσαρμοσθεί στα δεδομένα που θα του έθετε η πολιτική του ηγεσία. Γιατί οι πολιτικοί ταγοί είναι εκείνοι που καθοδηγούν και διαμορφώνουν τη γνώμη των μαζών και όχι το αντίθετο.

Κατ’ αρχάς λοιπόν η κρίση είναι πολιτική. Γιατί εμείς οι πολιτικοί και η ατολμία μας στη λήψη αποφάσεων, λόγω πολιτικού κόστους, ευθυνόμαστε για τη δημιουργία της.

Η κρίση είναι και κοινωνική, διότι με ευθύνη μας διαμορφώσαμε μια κοινωνία που έμαθε να ζει σε επίπλαστη πραγματικότητα, διαμορφώσαμε μια κοινωνία που δεν έμαθε την αλήθεια, επειδή αποφύγαμε να την παρουσιάσουμε.

Μοιραία η κρίση εξελίχθηκε και σε οικονομική. Αυτό άλλωστε ήταν θέμα χρόνου.

Αν λοιπόν θέλουμε να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση πρέπει να διορθώσουμε τα πράγματα με τη σειρά ευθύνης που υπάρχει στη δημιουργία της.

Πρέπει, δηλαδή, πρώτα να διορθώσουμε εμείς οι πολιτικοί τα του οίκου μας. Να λάβουμε αποφάσεις που θα διαχωρίσουν τα χλωρά από τα ξερά, γιατί, επιτέλους, δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

Οφείλουμε να ξανακερδίσουμε την αξιοπιστία μας για να πείσουμε τους πολίτες ότι είμαστε ικανοί να δώσουμε λύσεις. Και για να το επιτύχουμε οφείλουμε οι δραστηριότητές μας- ιδιαίτερα οι οικονομικές- να είναι διάφανες.

Ο λαός πρέπει να γνωρίζει πλήρως τα περιουσιακά στοιχεία όσων καθ’ οιονδήποτε τρόπο διαχειριζόμαστε εξουσία. Οφείλουμε όλοι, βουλευτές, γενικοί γραμματείς, διοικητές, εξωκοινβουλευτικοί υπουργοί, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, αντιπεριφερειάρχες, να δίνουμε στη δημοσιότητα, εκτός από το βιογραφικό μας, και τα περιουσιακά μας στοιχεία, όταν αναλαμβάνουμε μια από τις παραπάνω θέσεις. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και κατά τη λήξη της θητείας μας ώστε οι πολίτες να έχουν τη δυνατότητα της σύγκρισης. Να μπορούν να δουν οι πολίτες με ποια περιουσιακά στοιχεία μπήκαμε στην πολιτική ή στις διάφορες θέσεις ευθύνης που αναλαμβάνουμε και με ποιά βγαίνουμε.

Μια κίνηση από μέρους μας ως Κοινοβούλιο που θα μπορούσε να βοηθήσει στην ενίσχυση της αξιοπιστίας μας είναι να δώσουμε, με ομόφωνη απόφασή μας, τη δυνατότητα στον Πρόεδρο της Βουλής, να δημοσιοποιεί στο διαδίκτυο τη δήλωση «πόθεν έσχες» του καθενός εξ ημών.

Προσωπικά το πράττω από το 2004, οπότε εξελέγην για πρώτη φορά Βουλευτής. Με επιστολή μου δε, προς τον Πρόεδρο της Βουλής ζητώ να αναλάβει πρωτοβουλία, ώστε να λάβει εξουσιοδότηση από το Σώμα, και να γίνεται επισήμως η ανάρτηση στο internet από τον Γ’ Αντιπρόεδρο, που τυπικά είναι υπεύθυνος για τα «πόθεν έσχες» των βουλευτών.

Αν ξεκινήσουμε εμείς, αναγκαστικά θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι φορείς άσκησης εξουσίας, είτε σε κεντρικό, είτε σε περιφερειακό, είτε σε αυτοδιοικητικό επίπεδο.

Μια τέτοια απόφαση από μέρους της Βουλής, είναι εύκολο να ληφθεί και θα αποτελέσει παράδειγμα προς όλους. Είναι ένα πρώτο βήμα. Θα μπορούσαν να ακολουθήσουν κι άλλα όπως ο έλεγχος από οικονομικό εισαγγελέα των «πόθεν έσχες» όλων ημών που με οιονδήποτε τρόπο έχουμε ασκήσει εξουσία και η κατάσχεση των επί πλέον περιουσιακών μας στοιχείων, αν αυτά δεν συνάδουν με την αποζημίωση που λαμβάνουμε κατά τη διάρκεια της θητείας μας ή δεν μπορούν νομίμως να δικαιολογηθούν. Αλλά μέτρα αυτού του είδους ίσως απαιτούν περισσότερη τόλμη και αποφασιστικότητα για να μπει «το μαχαίρι στο κόκκαλο», κάτι που δεν έχει διαφανεί ούτε από όσους έχουμε μέχρι σήμερα ασκήσει εξουσία, ούτε από αυτούς που κυβερνούν σήμερα. 

Η απόφαση όμως για τη δημοσιοποίηση στο διαδίκτυο των «πόθεν έσχες» των βουλευτών, είναι απόφαση που ενώ δεν έχει κόστος, θα ενισχύσει την αξιοπιστία μας ως πολιτικά πρόσωπα και θα ανοίξει το δρόμο της διαφάνειας στο δημόσιο βίο».

(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο μηνιαίο περιοδικό «Επιθεώρηση για τη Βουλή και την Ευρωβουλή, τευχ. 102, Φεβρουάριος 2011)