Ο όρος αυτός, όμως, με την κρίση να χτυπά πλέον τον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι όρος έωλος. Και τούτο διότι μέσα στην κρίση είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον να υλοποιηθεί πλήρως το πρόγραμμα που προβλέπει η απόφαση της 26ης Οκτωβρίου 2011.
Συνεπώς το ερώτημα που προκύπτει είναι αν οι μετέχοντες στην συγκυβέρνηση θα προτιμήσουν να ρίξουν την κυβέρνηση χωρίς να υλοποιηθεί το πρόγραμμα ή να παρατείνουν το βίο της μέχρι την υλοποίηση του προγράμματος που προβλέπει η απόφαση της 26ης Οκτωβρίου 2011.
Στην ουσία πρόκειται για ψευτοδίλημμα. Ένας πολιτικός που έχει συναίσθηση του χρέους του προς την πατρίδα δεν θα μπει καν στη λογική να συζητήσει το θέμα αυτό. Για έναν πολιτικό που πάνω απ’ όλα σκέφτεται το χρέος του προς το λαό και το έθνος η απόφαση είναι αυτονόητη. Θα επιλέξει την υλοποίηση του προγράμματος. Και όχι μόνο αυτό…
Ένας υπεύθυνος πολιτικός που γνωρίζει ότι τίποτα δεν θα διορθωθεί αν πρώτα απ’ όλα δεν διορθώσουμε τους εαυτούς μας…
Ένας υπεύθυνος πολιτικός που γνωρίζει ότι τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν αλλάξουμε το σπάταλο και διεφθαρμένο κράτος…
Ένας υπεύθυνος πολιτικός που γνωρίζει ότι πρέπει να γίνουν το ταχύτερο διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία που θα επιτρέψουν την προσέλκυση επενδύσεων…
Ένας τέτοιος πολιτικός θα κάνει προτάσεις και θα ζητήσει από αυτήν την Βουλή, από αυτήν την Κυβέρνηση, που χαίρει της ευρύτερης πλειοψηφίας που έτυχε οποιαδήποτε κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν, να νομοθετήσει προς την κατεύθυνση εκείνη που όλοι γνωρίζουμε ότι πρέπει να κινηθεί το κράτος, αλλά κανείς μέχρι σήμερα δεν τολμά να πράξει. Και τούτο επειδή θα δυσαρεστήσει κομματικούς φίλους και κυρίως τις κομματικές ταξιαρχίες των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών που αποτελούν τα σπλάχνα των δύο παλαιών κομμάτων.
Η Βουλή που έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση Παπαδήμου δεν υπάρχει μόνο για να χειροκροτεί στις τελετές, όπως αυτή για το Πολυτεχνείο, για τον συνήθη κοινοβουλευτικό έλεγχο και για τα ανώδυνα νομοσχέδια που έχουν περισσέψει στα συρτάρια των υπουργών της προηγούμενης κυβέρνησης.
Η Βουλή υπάρχει για να νομοθετεί. Και αν οι Βουλευτές αφεθούν ελεύθεροι να πράξουν το καθήκον τους και να ψηφίζουν κατά συνείδηση, όπως το Σύνταγμα ορίζει, τότε πολλές από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις θα ψηφισθούν. Αρκεί να τολμήσει το μικτό Υπουργικό Συμβούλιο της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ- ΛΑΟΣ και να αφήσει, έστω για λίγο, στην άκρη τις κομματικές σκοπιμότητες και τους τακτικισμούς. Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν κοινά σημεία στα οποία μπορούν να συμφωνήσουν, πέρα από την συνέχιση της σκανδαλώδους χρηματοδότησής τους από το κράτος.
Κυβερνήσεις περιορισμένης ευθύνης δεν υφίστανται.
Οι κυβερνήσεις οφείλουν να παράγουν έργο, πολύ περισσότερο όταν το έργο αυτό, όπως οι μεταρρυθμίσεις και τα κίνητρα για ενίσχυση της παραγωγής και την προσέλκυση επενδύσεων, αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου