γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.
Όσοι θυμόμαστε τις δύσκολες και εθνικά κρίσιμες, εκείνες ώρες του ξημερώματος της 24ης Ιουλίου 1974, και τη δύσκολη περίοδο που ακολούθησε, μπορούμε να κατανοήσουμε πόση σημασία έχει η πολιτική και δημοκρατική ομαλότητα σε αυτόν τον τόπο.
Όλοι θυμούνται έναν πρωθυπουργό που το μόνο που ζήτησε από τους φίλους του στην Γαλλία που τον ξεπροβόδισαν στο αεροδρόμιο ήταν να προσευχηθούν γι’ αυτόν και την Ελλάδα. Γιατί στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου
Καραμανλή είχαν κρεμαστεί, όλη η Ευρώπη και όλοι οι Έλληνες, για τη σωτηρία της Ελλάδος. Μια σωτηρία που πέρναγε μέσα από τη σκληρή αντιπαράθεση με εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς (δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν κάθε βράδυ κοιμόταν και αλλού, ακόμα και σε κότερα) και απαιτούσε την ταχύτατη αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών – τι ειρωνεία…- στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία.
Στα χρόνια που ακολούθησαν ζήσαμε πολλά. Η χώρα πέρασε – και περνά – από φουρτούνες. Η κοινωνία δοκιμάσθηκε και εξακολουθεί να δοκιμάζεται σκληρά. Ζήσαμε εποχές ευημερίας, αλλά δυστυχώς ενεργήσαμε σαν τον τζίτζικα και όχι σαν το μυρμήγκι. Δεν διδαχθήκαμε τίποτε από τον Αίσωπο ή την ιστορία μας…
Ό, τι, όμως, κι αν έγινε, όσα και αν χάθηκαν, όσα κεκτημένα και αν αμφισβητήθηκαν στην περίοδο της κρίσης, ένα δεν μπορούσε ποτέ μέχρι σήμερα να αμφισβητηθεί. Η εύρυθμη λειτουργία των δημοκρατικών μας θεσμών. Και εκείνο που κάθε χρόνο στην επέτειο της δημοκρατίας ευχόντουσαν οι εκάστοτε πολιτικοί αρχηγοί ήταν η εμβάθυνση και διεύρυνση της δημοκρατίας μας και των θεσμών που την υπηρετούν, προς όφελος των αδυνάμων.
Τον τελευταίο χρόνο όμως όλα άλλαξαν. Η συμμαχία ετερόκλητων συμφερόντων που είναι στην εξουσία, ανακάλυψε ότι για να κυβερνήσει θέλει να ελέγξει τα πάντα. Το ομολόγησε άλλωστε και ο port parole των κομματικών συναισθημάτων και της συριζαϊκής συνείδησης, ο Παύλος Πολάκης: «Κλείσαμε δύο χρόνια αριστερής παρένθεσης, παρένθεση μιας κυβέρνησης με την Αριστερά στην εξουσία, στην κυβερνητική εξουσία και προσπαθεί να πάρει την πραγματική εξουσία» (Χανιά 8 Φεβρουαρίου 2017).
Φαίνεται πως αυτήν την «πραγματική εξουσία» ο ΣΥΡΙΖΑ την ονειρεύεται ως εξής: Να έχει υπό τον έλεγχό του κάθε αρχή και εξουσία σε αυτήν την χώρα, ώστε όχι μόνο να μην υπάρχει κανένας έλεγχος αλλά να χρησιμοποιούνται οι λοιπές εξουσίες για την προώθηση και υλοποίηση των κομματικών αποφάσεων!
Είναι σαφές ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αρκεί η εκτελεστική εξουσία. Δεν του αρκεί η κοινοβουλευτική πλειοψηφία… Θέλει να ελέγχει τα πάντα και δεν θέλει κανέναν έλεγχο. Γι’ αυτό βλέπουμε να μη λειτουργεί σωστά η Βουλή, καθώς υπουργοί, αλλά και ο Πρόεδρος του Σώματος, γράφουν στα «παλαιότερα των υποδημάτων τους» τον Κανονισμό λειτουργίας του Κοινοβουλίου. Γι’ αυτό βλέπουμε να γίνεται αυτή η επαίσχυντη προσπάθεια επηρεασμού της Δικαιοσύνης και καθυπόταξής της στα κελεύσματα και στις επιθυμίες του κ. Τσίπρα. Γι’ αυτό βλέπουμε τη λυσσώδη προσπάθεια ελέγχου των ΜΜΕ, ώστε η κάθε είδηση να σερβίρεται μέσα σε «κομματικό πιάτο» και τη γαρνιτούρα της Κουμουνδούρου. Και μέσω του νέου νόμου Παππά να ελέγχεται η διαφήμιση προς τα ΜΜΕ, κατά τα γούστα της εξουσίας.
Όλη αυτή η προσπάθεια, σε συνδυασμό με τις αποκαλύψεις Βαρουφάκη για όσα σχεδίαζαν να επιβάλλουν και για όσα επέβαλαν (στο σχεδιασμό μετείχε και ο ίδιος ο πρώην υπουργός και η ευθύνη του είναι τεράστια) δείχνουν ότι τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Δυστυχώς με την ψήφο του ελληνικού λαού, ήλθαν στην εξουσία για να ανατρέψουν όλα εκείνα για τα οποία αγωνίσθηκαν πατεράδες μας, αλλά και μεις οι ίδιοι, σε δύσκολα χρόνια, όλα αυτά για τα οποία πήγαν και οι ίδιοι να γιορτάσουν τη Δευτέρα το βράδυ στο Προεδρικό Μέγαρο.
Αλλά εμπόδιο στα άνομα σχέδιά τους είναι το αποτέλεσμα των αγώνων του ελληνικού λαού, δηλαδή η ίδια η δημοκρατία και οι θεσμοί της. Αυτούς επιχειρούν να ελέγξουν και τελικά να καθυποτάξουν και να καταλύσουν.
Το επιχείρησαν κι άλλοι στο παρελθόν, παίρνοντας την εξουσία με την ψήφο του λαού. Το τέλος τους όμως ήταν καταστροφικό για τους ίδιους και για τις χώρες τους. Είναι αυτό που ονομάσθηκε… εθνικοσοσιαλισμός και κατέληξε στον φασισμό.
Το επιχείρησαν και μέσω κομματικών επαναστάσεων και για μεγάλο χρονικό διάστημα το επέβαλαν. Στην περίπτωση αυτή όμως, εκείνο που δεν έχει καταλάβει ο κ. Τσίπρας είναι ότι οι… πρωτοπόροι των ιδεών του είχαν προηγουμένως καταργήσει κάθε άλλη πολιτική επιλογή από τον λαό. Είναι αυτό που χαρακτηρίσθηκε «δικτατορία του προλεταριάτου» αλλά τελικά λειτούργησε ως «δικτατορία επί του προλεταριάτου» και δεν διέφερε, τελικά, –σε ό,τι αφορά τη δημοκρατία- από τον φασισμό.
Μπορεί να ακούγονται «βαριά» όσα διαβάζετε, αλλά η ιστορία έχει διδάξει ότι μόλις ανοίξει ο ασκός του Αιόλου σε βάρος θεσμών που εξασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας, τότε εισερχόμαστε σε επικίνδυνες ατραπούς που η κατάληξή τους είναι σχεδόν πάντα ίδια: Σε βάρος των συμφερόντων της δημοκρατίας και του λαού. Ποτέ κανείς που ήλεγξε όλες τις μορφές εξουσίες δεν παρέμεινε δημοκράτης. Η ιστορία έχει να επιδείξει άπειρους δικτάτορες που ξεκίνησαν με καλές προθέσεις και έγιναν τύραννοι στο όνομα της «υπεράσπισης» των συμφερόντων του λαού.
Η πρόθεση, άλλωστε, του κυβερνητικού εταίρου του ΣΥΡΙΖΑ, του υπουργού Άμυνας και προέδρου των ΑΝΕΛ είχε αποτυπωθεί δημοσίως, όταν στις 2 Ιουλίου του 2015, υποδεχόμενος τον κ. Τσίπρα στο υπουργείο του είπε: «στις δύσκολες στιγμές που περνάει ο τόπος οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας».
Στις δημοκρατίες όμως άλλη είναι η δουλειά των Ενόπλων Δυνάμεων και η εσωτερική ασφάλεια διαφυλάσσεται από άλλα όργανα.
Έχοντας όλα αυτά υπ’ όψιν και με όσα έχουν μεσολαβήσει, δεν είναι τυχαίο που, χθες, ημέρα εορτασμού της αποκατάστασης της δημοκρατίας, ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, επισήμανε ότι «43 χρόνια από τη Μεταπολίτευση, οι δημοκρατικοί μας θεσμοί, για πρώτη φορά, υπονομεύονται τόσο απροκάλυπτα».
Τους θεσμούς αυτούς όμως οφείλουμε να τους προασπίσουμε με κάθε τρόπο. Όχι μόνο γιατί αυτό προϋποθέτει η λειτουργία ενός δημοκρατικού κράτους, ή γιατί η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει δημοκρατική λειτουργία θεσμών, αλλά γιατί αυτό είναι το χρέος μας απέναντι στην ιστορία μας και στο μέλλον των παιδιών μας. Των νέων παιδιών που τους στερήσαμε το οικονομικό τους μέλλον. Μη τους στερήσουμε και την ποιότητα της δημοκρατίας που είναι αναγκαία για να οικοδομήσουν ένα καλύτερο αύριο.
Και όπως είπε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «οφείλουμε να θυμόμαστε ότι μόνον υπό καθεστώς Δημοκρατίας και της, σύμφυτης με αυτήν, διάκρισης των εξουσιών μπορεί ο Άνθρωπος να ζήσει και να δημιουργήσει ελεύθερος». Ας το κάνουμε λοιπόν όλοι πράξη. Πρώτοι από όλους οι πολιτικοί μας άρχοντες. Και κάποιοι από αυτούς ας κάνουν την τελευταία τους «κωλοτούμπα». Ας ξεχάσουν το λατινοαμερικάνικου τύπου και στιλ Μαδούρο, «επαναστατικό» παρελθόν και ας συμμορφωθούν με τους κανόνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου