Ο διευθυντής Τσίπρας, ο εργοδότης «τρόικα» και το σχέδιο διχασμού

του Γιώργου Κοντογιάννη.

Παρατηρώντας κανείς τις απίστευτα προκλητικές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών σχετικά με την συγκέντρωση της 15^ης Ιουνίου στο Σύνταγμα, διαπιστώνει κανείς πώς αντιλαμβάνονται την δημοκρατία κάποιοι στην Αριστερά, όταν οι ίδιοι βρίσκονται στην εξουσία.
Για εμάς τους δημοσιογράφους αυτό δεν είναι κάτι ξένο. Οι πιο σκληροί διευθυντές εφημερίδων, αλλά και άλλων επιχειρήσεων, ήταν πρώην στελέχη της ΚΝΕ και του Ρήγα Φεραίου. Στελέχη που όταν η ζωή τους έδινε το δικαίωμα να ασκήσουν εξουσία, πολλοί εξ αυτών, ξεχνούσαν όσα περί ισότητας και δικαιοσύνης
πρέσβευαν και γινόντουσαν σχεδόν ένα με την εργοδοσία.

Σήμερα στο ρόλο του «διευθυντή» είναι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και στο ρόλο των εργοδοτών οι δανειστές.
Δεν θα μπορούσε να το πει πιο εύγλωττα ο Άδωνις Γεωργιάδης από ό,τι το είπε σε μια συνέντευξή του στα «Παραπολιτικά 90,1», όταν εξιστορούσε στον Γιάννη Κουρτάκη επικοινωνία του με Ευρωπαίο αξιωματούχο, ο οποίος του ομολόγησε: «Από την κυβέρνηση Τσίπρα ζητάμε ένα και μας δίνουν δύο».
Είναι το σύνδρομο των Αριστερών διευθυντών που ήθελαν πάντα να φαίνονται καλοί στους εργοδότες, εν προκειμένω σε εκείνους που έχουν την πραγματική εξουσία, δηλαδή στους δανειστές μας.
Βέβαια οι δανειστές θα πρέπει να καταλάβουν ότι όλα έχουν ένα όριο. Και δεν ισχύει το «τώρα που βρήκαμε παπά να θάψουμε και τους ζωντανούς», γιατί σε λίγο η κοινωνία θα επαναστατήσει. Και δεν ισχύει το πολιτικό αξίωμα ότι «όσα επώδυνα δεν μπορεί να περάσει η Δεξιά τα περνά η Αριστερά», γιατί στην εφαρμογή τους στη ζωή υπάρχουν όρια και αντοχές. Και οι αντοχές του ελληνικού λαού, φαίνεται ότι έχουν ξεπεραστεί και θα υπάρξουν αντιδράσεις.
Αυτές τις αντιδράσεις φοβάται η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και με κάθε τρόπο επιχείρησε να αποτρέψει ή να διαβάλλει τη συγκέντρωση της Τετάρτης η οποία ΔΕΝ οργανώθηκε από κόμματα, αλλά προέκυψε από πρωτοβουλίες πολιτών μέσα από το διαδίκτυο.
Η κυβέρνηση της αυτοαποκαλούμενης Αριστεράς δεν μπορεί να δεχθεί ότι το λαός αντιδρά στην πολιτική της. Κι εφόσον αυτή αποτελεί τη νομιμότητα στη χώρα όσοι διαμαρτύρονται εναντίον της παραβιάζουν τη νομιμότητα.
Θα πείτε «μα, αυτή είναι μια απλουστευμένη λογική που δεν έχει σχέση με το πώς λειτουργεί η δημοκρατία». Ναι αλήθεια, έτσι είναι. Αλλά αυτή η απλή λογική είναι αυτή που κυριαρχεί στο μυαλό του κ. Φίλη και των συντρόφων του.
Και παραβλέπει ότι πάνω από την υποτιθέμενη δική του νομιμότητα, υπάρχει κάτι που λέγεται Σύνταγμα της Ελλάδος το οποίο ρητά στο άρθρο 11 προβλέπει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι στους πολίτες αυτής της χώρας.
Πολύ σωστά ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ Γιώργος Κουμουτσάκος δήλωσε ότι «η δήλωση αυτή του Υπουργού Παιδείας συγκρούεται με τη συνταγματική νομιμότητα, όχι μια, αλλά δύο φορές.
Συγκρούεται με το άρθρο 5 που ορίζει ότι “καθένας έχει το δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή”.
Συγκρούεται προπάντων με το άρθρο 11 του Συντάγματος που κατοχυρώνει το δικαίωμα του “συνέρχεσθαι”. Το δικαίωμα της συγκέντρωσης, της διαδήλωσης, της διαμαρτυρίας».
Δικαίως θα αναρωτηθεί κανείς: «Δεν υπάρχει κανείς λογικός να τους πει να μη κάνουν τέτοιου τύπου δηλώσεις;»
Μα στόχος τους είναι να γίνουν όσο το δυνατόν περισσότερες τέτοιες δηλώσεις και επειδή πρόθυμοι δεν υπάρχουν πολλοί έχουν πάρει την υπόθεση εργολαβία ο Φίλης, ο Κατρούγκαλος και ο Νεφελούδης*, του οποίου οι δηλώσεις εκτός από γραφικότητα αποπνέουν ρατσισμό και ταξικό μίσος.
Κι εκεί βρίσκεται το μυστικό. Με τις δηλώσεις τους δεν θέλουν να αποτρέψουν την εκδήλωση για την οποία προσωπικά πιστεύω (βλέπε άρθρο προηγούμενης Τρίτης) ότι έπρεπε να έχει έλθει ως επιστέγασμα μιας σειρά άλλων συναινετικών πρωτοβουλιών στο χώρο της αντιπολίτευσης. Με τις δηλώσεις τους θέλουν να φανατίσουν τον κόσμο και από τις δύο πλευρές. Γιατί αν φανατιστεί ο χώρος της Αντιπολίτευσης, μοιραία αντίδραση θα είναι και ο φανατισμός στο χώρο της συμπολίτευσης.
Σήμερα όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η συσπείρωση στο χώρο της συμπολίτευσης μετά βίας φτάνει στο 50% ενώ υπάρχει μια τεράστια δεξαμενή αδιευκρίνιστης ψήφου που ξεπερνά το 30%. Από τη στιγμή που ο κ. Τσίπρας καταφέρει να προκαλέσει ένταση και θέσει το δίλημμα «εμείς ή οι άλλοι;» και να προκαλέσει διχασμό στην ελληνική κοινωνία, εκτιμά ότι θα μπορέσει να συσπειρώσει μεγάλο τμήμα της εκλογικής του βάσης του 2015, σε συνδυασμό πάντα με την προβολή του μπαμπούλα της Δεξιάς.
Πρόκειται για ένα καλά μελετημένο σχέδιο που ως στόχο έχει να περιορίσει τη φθορά του, ώστε ακόμα και στο ενδεχόμενο ήττας του στις προσεχείς εκλογές να παραμείνει κόμμα εξουσίας και να μην έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ.
Το σχέδιο Τσίπρα, δεν είναι νικηφόρο. Είναι σχέδιο άμυνας. Και το ξέρει αυτό το Μαξίμου. Γι’ αυτό προσπαθεί να δημιουργήσει και ενοχικά σύνδρομα δήθεν αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς σε όσους συμπαρατάσσονται στις εκδηλώσεις όπως αυτή που οργανώνει το κίνημα «Παραιτηθείτε».
Με δεδομένο όμως το σχέδιο Τσίπρα, η ανάγκη συνεννόησης των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης, προτάσσεται ως ακόμα μεγαλύτερη. Είναι επιβεβλημένη. Και μπορεί μεν ο Κυριάκος Μητσοτάκης να λέει ότι η ΝΔ θα είναι ο κορμός μιας κυβέρνησης φιλοευρωπαϊκών δημοκρατικών δυνάμεων, αλλά αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση στα άλλα κόμματα από τώρα, με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Είναι δε κοινώς παραδεκτό ότι σε τέτοιου είδους καταστάσεις τις πρωτοβουλίες τις παίρνουν οι ισχυροί. Και ο ισχυρός είναι η ΝΔ.

*Για την ιστορία αξίζει κανείς να διαβάσει την εμετική για πολιτικό ανάρτηση του κ. Νεφελούδη στο Facebook.

http://www.apopseis.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1767:o-dieythyntis-tsipras-o-ergodotis-troika-kai-to-sxedio-dixamou&Itemid=73