γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.
Ο Παύλος Πολάκης σίγουρα είναι ο πλέον αγαπημένος υπουργός του Αλέξη Τσίπρα. Δεν το λέμε επειδή είναι αμετακίνητος στο υπουργείο Υγείας. Το λέμε επειδή είναι μόνιμος συνδαιτυμόνας του. Και για μεν την κυβέρνησή του ένας πολιτικός επιλέγει εκείνους που θεωρεί ότι εξυπηρετούν καλύτερα τις πολιτικές επιλογές του, αλλά στο τραπέζι του – και μάλιστα στις διακοπές του- επιλέγει να φάει, να πιει και να αστειευτεί με εκείνους που θεωρεί αγαπημένους του, οικείους του…
Ποιόν άλλον λοιπόν θα εμπιστευόταν ο Αλέξης Τσίπρας για να στείλει τα μηνύματά του στην αντιπολίτευση; Ποιος θα μπορούσε να εκφράσει καλύτερα την πολιτική του, τα θέλω του, τα πιστεύω του, τη νοοτροπία του, από εκείνον που θεωρεί τόσο οικείο, τόσο φίλο;
Ο συγκεκριμένος φίλος όμως του κ. Τσίπρα ίσως αποδειχθεί καταστροφικός για τον ίδιο και το κόμμα του.
Μέσα στον κομματικό του οίστρο ο κ. Πολάκης, μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ είπε:
«Τις εκλογές θα κερδίσουμε αν δεν κόψουμε συντάξεις και αυξήσουμε βασικό μισθό. Αν υλοποιήσουμε αυτά που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ. Αν βάλουμε και κανένα φυλακή. Πρέπει να βάλουμε κάποιους φυλακή».
Κάλεσε μάλιστα τη Δικαιοσύνη «να επιταχύνει αυτό που κάνει. Υπάρχει συνειδητή προσπάθεια καθυστέρησης κάποιων διαδικασιών», είπε και πρόσθεσε ότι «αν δε σπάσει αυτή η ιστορία δεν παίρνουμε πραγματική εξουσία. Στη Συνταγματική Αναθεώρηση που θα γίνει, πρέπει να συμπεριληφθεί και η κατάργηση του προληπτικού ελέγχου από τη Δικαιοσύνη» είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι «Θα πρέπει κάποια να επιταχύνονται. Γιατί υπάρχει προανάκριση και κύρια ανάκριση; Έτσι είναι έξω ο Λοβέρδος.»
Κάλεσε μάλιστα τη Δικαιοσύνη «να επιταχύνει αυτό που κάνει. Υπάρχει συνειδητή προσπάθεια καθυστέρησης κάποιων διαδικασιών», είπε και πρόσθεσε ότι «αν δε σπάσει αυτή η ιστορία δεν παίρνουμε πραγματική εξουσία. Στη Συνταγματική Αναθεώρηση που θα γίνει, πρέπει να συμπεριληφθεί και η κατάργηση του προληπτικού ελέγχου από τη Δικαιοσύνη» είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι «Θα πρέπει κάποια να επιταχύνονται. Γιατί υπάρχει προανάκριση και κύρια ανάκριση; Έτσι είναι έξω ο Λοβέρδος.»
Δεν υπάρχουν πιο επικίνδυνες για τη δημοκρατία στην Ελλάδα, δηλώσεις. Δεν είναι μόνο η απειλή που εκτοξεύει ο κ. Πολάκης για φυλακίσεις πολιτικών του αντιπάλων. Παραδέχεται ότι αν δεν ελέγξουν τη Δικαιοσύνη δεν θα πάρουν ποτέ την εξουσία.
Αυτό όμως είναι το χαρακτηριστικό κάθε δικτατορικού καθεστώτος. Τα πρώτα που ελέγχει είναι η Δικαιοσύνη, ο Στρατός, τα ΜΜΕ.
Η προσπάθεια ελέγχου της Δικαιοσύνης είναι εμφανής από την πρώτη στιγμή που έγινε κυβέρνηση. Αποκορύφωμα ήταν η προσπάθεια του πρωθυπουργού να προκαταλάβει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης για τα ΜΜΕ και συγκεκριμένα για τις τηλεοπτικές άδειες. Ακολούθησαν πολλές παρεμβάσεις ενώ συνέβη το πρωτάκουστο σε μια δημοκρατία η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου να αναλαμβάνει το νομικό γραφείο του πρωθυπουργού. Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας εζήλωσε τη δόξα των ομολόγων του στην Πολωνία και στην Ουγγαρία.
Με τις δηλώσεις του όμως ο ουσιαστικός εκπρόσωπος του κ. Τσίπρα αμφισβητεί και τη λειτουργία της ίδιας της Δικαιοσύνης θεωρώντας περιττές την προανάκριση και την ανάκριση. Προφανώς είναι οπαδός της θεωρίας «πρώτα εκτελούμε και μετά δικάζουμε…»
Είναι σαφές ότι νιώθει «λαϊκός δικαστής». Εκφράζοντας έναν πρωτόγονο λαϊκισμό εμφανίζεται πρόθυμος να ρίξει στα μπουντρούμια τον Λοβέρδο και τον Άδωνη για να ικανοποιήσει το λαό του!!! Μιας και είναι προφανές ότι στη λογική Πολάκη οι δικαστές πρέπει να δικάζουν όχι βάσει δεδομένων και αποδείξεων, αλλά με βάση το λαϊκό αίσθημα!
Ο κ. Τσίπρας όμως πρέπει να καταλάβει κάτι το οποίο είναι πολύ σοβαρό και ουσιαστικό. Ήταν μέσα του 1989 όταν ο τότε εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ στοχοποιούσε τον Παύλο Μπακογιάννη ως άνθρωπο του Κοσκωτά, επειδή είχε πουλήσει το περιοδικό που εξέδιδε, το «Ένα» στον όμιλο «Γραμμή», ιδιοκτησίας του τότε τραπεζίτη. Λίγες μέρες πριν από τη δολοφονία του από τη «17 Νοέμβρη», ο τότε βουλευτής της ΝΔ είχε στοχοποιηθεί και πάλι από μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα που εξέφραζε την εποχή εκείνη το ΠΑΣΟΚ.
Η επιχειρηματολογία της τρομοκρατικής οργάνωσης στην ανάληψη ευθύνης για τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη είχε πολλά πανομοιότυπα στοιχεία της επιχειρηματολογίας που είχαν εκφράσει τότε οι πολιτικοί αντίπαλοι της ΝΔ.
Η περίπτωση Μπακογιάννη δείχνει ότι στην πολιτική δεν πρέπει να εκτοξεύονται αστήρικτες κατηγορίες. Δεν πρέπει να στοχοποιούνται οι πολιτικοί αντίπαλοι. Δεν πρέπει να κατασκευάζονται εχθροί για να συσπειρώνονται οι κομματικοί φίλοι. Δεν πρέπει να απειλούνται με φυλάκιση οι κομματικοί αντίπαλοι για να κερδίσουμε τις εκλογές.
Η δημοκρατία, μπορεί να είναι το καλύτερο πολίτευμα, ταυτόχρονα όμως είναι και το πιο ευαίσθητο. Και δεν αντέχει στους διχασμούς, στους λαϊκισμούς, στους φασισμούς και στους… πολακισμούς που πρέπει να αντιμετωπισθούν από τη συσπείρωση των δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας.
Φωτογραφία: By Aris Chatzistefanou (Η συνέντευξη Τύπου για το Cape Ray (Πολάκης)) [CC BY 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)], via Wikimedia Commons
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου