Η κούκλα του Μητσοτάκη και η δίκη της ΧΑ που έχει κολλήσει

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Τιε τελευταίες ημέρες σε μερίδα των social media γίνεται χαμός με ένα video που υποτίθεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης περνάει έξω από ένα εμπορικό κατάστημα στη Θεσσαλονίκη και πάνω στην πρεμούρα του να χαιρετίσει κόσμο, κάνει λάθος και χαιρετά τις κούκλες της βιτρίνας.

Φυσικά είναι σαφές ότι πρόκειται για «τρολιά» του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες το συγκεκριμένο video

ξεκίνησε να προβάλλεται από φιλοκυβερνητική ιστοσελίδα προσωπικού φίλου του κ. Τσίπρα, και γνωστού γελωτοποιού.

Μόλις άνοιγε κανείς το video έβλεπε ότι ο κ. Μητσοτάκης περνούσε απλώς έξω από ένα κατάστημα και χαιρετούσε κάποιον που βρισκόταν εντός του καταστήματος και ο οποίος τον είχε χαιρετήσει προηγουμένως.

Μα, θα αναρωτηθείτε «είναι δυνατόν κάποιος σοβαρός άνθρωπος να πιστέψει ότι ο Μητσοτάκης τα έχει χάσει και χαιρετά κούκλες; Όταν ανοίξει το video δεν θα καταρρεύσει το όλο εγχείρημα;»

Πράγματι, όποιος ανοίξει το video καταλαβαίνει την απάτη. Όμως από τους χιλιάδες χρήστες των social media, ούτε το 5% δεν θα μπει στον κόπο να ανοίξει το video. Από αυτό το 95%, περίπου οι μισοί απορρίπτουν το περιεχόμενό του, χωρίς καν να το δουν γιατί είναι υποψιασμένοι, αλλά στο υπόλοιπο 50% η ιστορία με την «κούκλα που χαιρέτησε ο Μητσοτάκης» μένει στο υποσυνείδητό του και στο επόμενο τρολάρισμα του προέδρου της ΝΔ από τα φιλαράκια του Μαξίμου, το έδαφος θα είναι πιο πρόσφορο, ή τουλάχιστον η αμφιβολία εντονότερη.

Και φυσικά όσο περνά ο χρόνος τα κυβερνητικά τρολ λειτουργούν όπως το σαράκι στα έπιπλα, γιατί απλούστατα, όπως και ο καθοδηγητής τους, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι το σαράκι της πολιτικής.

Θα αναρωτηθείτε: «Μα είναι δυνατόν ένα δημοκρατικό κόμμα να κάνει τέτοια πράγματα;».

Ποιος είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέση με τα δημοκρατικά κόμματα που ξέραμε όλοι μέχρι σήμερα;

Και εδώ βρίσκεται το λάθος των λοιπών κοινοβουλευτικών κομμάτων του ευρωπαϊκού δημοκρατικού τόξου. Αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ όπως τους εαυτούς τους. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο και μοναδικό στον ευρωπαϊκό χώρο. Δεν έχουν καταλάβει ότι με την ίδια ευκολία που καλύπτει τον Μαδούρο και αρνείται να καταδικάσει τους φόνους των διαδηλωτών της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα, με την ίδια ευκολία είναι ικανοί να αποδεχθούν τις ψήφους του φασιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής για να εξυπηρετήσει τον κομματικό του στόχο. Είτε αυτός ο στόχος είναι η μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και η πρόκληση εκλογών, είτε η αλλαγή του εκλογικού νόμου.

Μόνο που οι κολεγιές αυτού του είδους φαίνεται ότι γεννούν και υποχρεώσεις.

Ήταν 18 Σεπτεμβρίου του 2013, όταν νεοναζί της Χρυσής Αυγής δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσα. Η τότε κυβέρνηση Σαμαρά, παρότι είχε κατηγορηθεί ως συνομιλητής της Χρυσής Αυγής (υπόθεση Μπαλτάκου), δεν δίστασε στιγμή και συνέλαβε τους υπευθύνους, ενώ δρομολόγησε την διαδικασία ώστε η Δικαιοσύνη να μπορέσει να οδηγήσει την υπόθεση στο ακροατήριο. Και πράγματι, η δίκη της Χρυσής Αυγής ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2015. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι η νεοεκλεγείσα, τότε, κυβέρνηση Τσίπρα, δεν ήταν ενθουσιασμένη με την εξέλιξη.

Δυόμιση χρόνια μετά και η υπόθεση δικαστικά καρκινοβατεί. Η πολιτεία δεν φροντίζει να διατεθεί αίθουσα τέτοια που να χωρά όλους τους εμπλεκομένους, μιας και οι συμβατικές αίθουσες δικαστηρίων δεν χωράνε τους 65 κατηγορουμένους και τους 200 δικηγόρους. Από δίκη της οποίας την εξέλιξη αναμένει ολόκληρη η Ευρώπη, μιας και είναι η πρώτη μετά την δίκη των ναζί του β΄ Παγκοσμίου πολέμου, που ο νεοναζισμός κάθεται στο εδώλιο, έχει απαξιωθεί σε μια περιφερόμενη δίκη με μια διαδικασία που σέρνεται, καθώς οι μάρτυρες δεν προσέρχονται και μέρα με τη μέρα γίνεται εμφανές ότι δεν υπάρχει η βούληση για την ολοκλήρωσή της σε σύντομο χρονικό διάστημα, μιας και, ίσως, κάποιοι προσβλέπουν ότι ο χρόνος είναι το καλύτερο φάρμακο για τη λήθη!!! Μέσα σε αυτό το σκηνικό, και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι δικαστές στην απονομή δικαιοσύνης στη συγκεκριμένη υπόθεση, πολλοί είναι εκείνοι που θα θεωρήσουν επιτυχία την έκδοση ετυμηγορίας πριν από το 2019. Δηλαδή πέντε και πλέον χρόνια μετά από την τέλεση της δολοφονίας Φύσα. Μέχρι τότε όχι μόνο ο δολοφόνος του Παύλου Φύσα θα κυκλοφορεί ελεύθερος, αλλά και οι πολιτικοί καθοδηγητές, συνένοχοι και ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος.

Και φυσικά, εδώ τίθεται, εύλογα, το κρίσιμο ερώτημα: Φαντάζεσθε για τις καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης της συγκεκριμένης υπόθεσης να ευθυνόταν μια κυβέρνηση της ΝΔ και όχι- όπως συμβαίνει τώρα- η κυβέρνηση της πρώτης – δεύτερης φοράς Αριστερά και οι ακροδεξιοί συνοδοιπόροι της; Φαντάζεστε τι διαδηλώσεις θα είχαμε από «αλληλέγγυους» στους δρόμους της Αθήνας; Πόσα μαγαζιά θα καιγόντουσαν στην Ερμού; Προφανώς φαντάζεστε γιατί όλα αυτά τα έχουμε ζήσει και για σοβαρά ζητήματα αλλά και για «ψήλου πήδημα».

Δεν μπορώ να στοιχειοθετήσω αν και σε πιο επίπεδο υπάρχουν συγκεκριμένων στελεχών των εθνικολαϊκιστικών κομμάτων που μας κυβερνούν με την φασιστική δεξιά, αλλά εκείνο που ξέρω μετά βεβαιότητος είναι ότι η δίκη της Χρυσής Αυγής δεν προχωρά. Στο μυαλό μου οι υπόνοιες θα διαλυθούν μόνο όταν η δίκη της Χρυσής Αυγής θα αρχίσει να διεξάγεται σε καθημερινή βάση. Γιατί αντιφασίστες δεν είναι εκείνοι που πολεμούν τον φασισμό και τον ναζισμό με τα λόγια, αλλά εκείνοι που τον πολεμούν με έργα. Και η επιτάχυνση της δίκης της Χρυσής Αυγής όχι μόνο για να δικαιωθεί η οικογένεια του Παύλου Φύσα, αλλά και για να μη θρηνήσουμε κι άλλα θύματα, είναι επιτακτική ανάγκη σε μια πολιτεία που υποτίθεται είναι ευνομούμενη και λειτουργούν απρόσκοπτα θεσμοί όπως η Δικαιοσύνη.