γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.
Η απόφαση της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ να συνταχθεί με την αναχρονιστική στάση του Ντόναλντ Τραμπ στο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής ίσως να μη ξένισε πολλούς. Εκείνο που ξένισε ήταν η επιχειρηματολογία της.
Για να στηρίξει την πολιτική της που είναι σε βάρος της μείωσης εκπομπών διοξειδίου άνθρακα έφθασε στο σημείο να μιλά για “κινεζική συνωμοσία”, για “μύθους” και “κατασκευάσματα επιχειρηματικών συμφερόντων”
και να επικαλείται τον ίδιο τον Αμερικανό πρόεδρο και την επιχειρηματολογία του για να αντιταχθεί σε όλους εκείνους που “θέλουν να πετύχουν το τέλος της εποχής των ορυκτών καυσίμων”.
Λογικά θα αναρωτηθεί κάποιος, μα αν η ΓΕΝΟΠ δεν υπερασπισθεί τον λιγνίτη, τότε θα είναι σαν να μην υπερασπίζεται τον εαυτό της, γιατί στους εργαζομένους στα λιγνιτωρυχεία βρίσκεται η «πελατεία» της.
Αν υπάρχουν επιχειρήματα, σαφώς πρέπει να το πράξει, αν και ένα σύγχρονο σωματείο θα έπρεπε να κοιτάζει μπροστά και όχι πίσω. Και μπροστά, στο μέλλον, βρίσκονται οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ενώ πίσω, στο παρελθόν, βρίσκονται όλες εκείνες οι πηγές ενέργειας που μολύνουν το περιβάλλον.
Σαφέστατα σε περίοδο κρίσης ένα συνδικαλιστικό όργανο πρέπει να υπερασπισθεί μια εθνική πηγή φθηνής ενέργειας, αλλά πρέπει να δει και στο μέλλον και να προσαρμοσθεί σε άλλες φθηνότερες εθνικές πηγές ενέργειες όπως είναι η αιολική και η ηλιακή. Γιατί δεν είναι δυνατόν σήμερα η ΔΕΗ να μην επενδύει σε ΑΠΕ και το 92% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τις Ανανεώσιμες Πηγές να βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών.
Δεν θα υπεισέλθουμε περαιτέρω στην αναγκαιότητα ανάπτυξης των ΑΠΕ στην Ελλάδα, μιας και αυτό μπορεί να το κατανοήσει κάθε πολίτης που έχει κοινό νου. Εκείνο που θέλουμε να επισημάνουμε είναι το επίπεδο της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης με αφορμή την ανακοίνωση του συνδικαλιστικού εκπροσώπου της μεγαλύτερης επιχείρησης της Ελλάδος.
Ήδη διανύουμε τον όγδοο χρόνο της οικονομικής κρίσης και ορισμένοι εκ των συνδικαλιστικών εκπροσώπων της χώρας ενεργούν ωσάν να μην έχουν καταλάβει τίποτα. Και δεν είναι γιατί τα εισοδήματά τους παραμένουν υψηλότερα από εργαζομένους άλλων επιχειρήσεων, αλλά γιατί δεν έχουν εγκαταλείψει τη νοοτροπία που μας οδήγησε στην κρίση.
Δεν είναι δυνατόν με επιχειρήματα που ταυτίζονται με την άποψη εκείνων που υποστηρίζουν ότι «μας ψεκάζουν» να αναζητήσουμε δρόμους για έξοδο από την κρίση.
Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Και αυτό πρέπει να γίνει και στον συνδικαλιστικό χώρο.
Θα περίμενε κανείς από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις κομμάτων που διαχειρίσθηκαν την κρίση όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ή ακόμη και εκείνων που στηρίζονται από νεωτεριστικές δυνάμεις όπως το Ποτάμι, να καταγγείλουν, αν όχι τη στάση, τουλάχιστον την επιχειρηματολογία της ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Γενικότερα οι συνδικαλιστές πρέπει να καταλάβουν ότι αν δεν τηρήσουν εθνική στάση στην προσπάθεια για έξοδο από την κρίση τότε η απαξίωση του συνδικαλισμού και των προσώπων που τον εκφράζουν, ίσως αποτελέσει μοιραίο επακόλουθο.
Ωστόσο το πρόβλημα σε αυτή τη διαπίστωση, μεγαλύτερο από όλους, είναι για τη ΝΔ, καθώς αυτή θα κυβερνήσει σύντομα και θα κληθεί να εφαρμόσει μέτρα τα οποία θα θίγουν στενά συνδικαλιστικά συμφέροντα εκπροσώπων εργαζομένων, οι οποίοι κομματικά ανήκουν στο χώρο της.
Είναι δεδομένο ότι η ΝΔ για να μπορέσει να εφαρμόσει το Εθνικό Σχέδιο για έξοδο από την κρίση, μέρος του οποίου έχει ήδη εξαγγείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και αναθεωρημένο και συμπληρωμένο θα ανακοινώσει το Σεπτέμβρη στη ΔΕΘ, θα πρέπει να έχει τη στήριξη όσο το δυνατόν μεγαλύτερου τμήματος του ελληνικού λαού και τουλάχιστον την ανοχή του υπολοίπου. Η στάση ορισμένων συνδικαλιστών της σίγουρα δεν κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση.
Είναι αποδεδειγμένο ότι οι ισορροπίες δεν οδηγούν πάντα στο ποθητό αποτέλεσμα. Οι ισορροπίες ενίοτε δείχνουν αναποφασιστικότητα και ατολμία. Και αυτή τη στιγμή αν για κάτι πρέπει να πείσει η ΝΔ είναι ότι έχει την αποφασιστικότητα και την τόλμη να προχωρήσει στην εφαρμογή μιας άλλης, εναλλακτικής πολιτικής για έξοδο από την κρίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου