ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε συνθήκες «Καλλικράτη» δεν μπορούν να επιβιώσουν μικροί δήμοι. Με τη διαπίστωση αυτή έκλεισε σήμερα γύρω στις 13.30΄ το μεσημέρι την παρέμβασή του ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Γιάννης Ραγκούσης. Πρόκειται για μια διαπίστωση που παραπέμπει στη φιλοσοφία του σχεδίου νόμου που συζητούμε, μια φιλοσοφία που πρέπει να ικανοποιήσει και τις σύγχρονες λειτουργικές ανάγκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και τις απαιτήσεις του Μνημονίου της Τρόικας των δανειστών μας. Πώς, όμως, ισχύει στην πράξη αυτή η διαπίστωση του Υπουργού; Η εμπειρία μου από την εκλογική μου περιφέρεια δείχνει ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
Μιλώντας στην Επιτροπή, σας ανέφερα συγκεκριμένα παραδείγματα. Από τη συζήτηση που είχα μαζί σας, κύριε Υπουργέ, αλλά και με τον αρμόδιο Υφυπουργό, διαπίστωσα ότι η διάθεση εκ μέρους σας για διάλογο ίσως και να υπήρχε. Δυστυχώς, όμως, άλλοι παράγοντες –και ξέρετε ποιοι- φρόντισαν να μείνουν εκτός διαβούλευσης οι Βουλευτές της Αντιπολίτευσης. Ήταν σαφές, κύριε Υπουργέ, ότι κάποιοι θέλησαν μέσω της χωροταξικής κατανομής να κόψουν και να ράψουν πολιτικά κουστούμια στα δικά τους μέτρα, κάτι που πέτυχαν με την ανοχή σας και σε βάρος της φιλοσοφίας του δικού σας πολιτικού τέκνου, του «Καλλικράτη» και σε βάρος της ενότητας των τοπικών κοινωνιών. Μόνο απογοήτευση, όμως, και πικρία μπορεί να νιώσει κανείς, γιατί στον 21ο αιώνα και υπό τις παρούσες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες κυριαρχούν λογικές που θα έπρεπε να έχετε εγκαταλείψει, λογικές που ικανοποιούν προσωπικά συμφέροντα και όχι συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου. Και αφού σε συνθήκες «Καλλικράτη» δεν μπορούν να επιβιώσουν, όπως σωστά είπατε, μικροί δήμοι, γιατί διχοτομείτε την Επαρχία Ολυμπίας; Και χθες ακόμα ήταν εδώ, στη Βουλή, δήμαρχοι της περιοχής που ζητούσαν οι πέντε δήμοι της Επαρχίας Ολυμπίας να γίνουν ένας με πληθυσμό τριάντα έξι χιλιάδες κατοίκους. Και είναι δυνατόν μ’ αυτήν την ενωτική πρόταση των δημάρχων Ανδρίτσαινας, Αλιφείρας, Φιγαλίας να συμφωνούν μεν και κατ’ ιδίαν οι Βουλευτές του Νομού, αλλά να υπάρχουν συνάδελφοι που αρνούνται να υπογράψουν; Τι φοβούνται; Και γιατί συνεχίζουμε, οι Βουλευτές που έχουμε ορκιστεί να υπηρετούμε τα συμφέροντα του τόπου μας, να υποτασσόμεθα σε προσωπικές φιλοδοξίες τοπικών κομματικών φίλων ή ακόμα και σε πολιτικές απειλές; Άραγε, κύριε Υπουργέ, εξυπηρετούν αυτές οι λογικές τη φιλοσοφία του «Καλλικράτη», όταν μάλιστα με το να υποκύπτουμε σ’ αυτές τις λογικές προκαλούνται τέτοιου είδους «καραμπόλες» που πλήττεται η ενότητα των τοπικών κοινωνιών και σε άλλες περιοχές, όπως αυτή του Κάμπου της Ηλείας; Και εξηγώ τι εννοώ. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, οι δήμαρχοι του Κάμπου είχαν δημιουργήσει τη Συμπολιτεία και αργότερα το Σύνδεσμο των δήμων της περιοχής επιδιώκοντας τη συνένωσή τους μόλις γινόταν η δεύτερη φάση της ενοποίησης των δήμων. Μάλιστα, ο σημερινός Υφυπουργός Εσωτερικών με θάρρος είχε πει ότι η πρωτοβουλία τους έπρεπε να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση και ότι το Υπουργείο Εσωτερικών θα έπρεπε να τη διαφημίζει παντού. Δυστυχώς, αποδείχθηκε ότι μιλούσε χωρίς τον ξενοδόχο. Και «ξενοδόχος» στην προκειμένη περίπτωση ήταν τα κομματικά συμφέροντα των τοπικών παραγόντων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. οι οποίοι έδρασαν διασπαστικά. Έτσι, λοιπόν, προκειμένου να εξυπηρετηθούν άλλα συμφέροντα και να μην υπάρξει ένας ενιαίος και ισχυρός δήμος στον Κάμπο της Ηλείας της τάξεως των σαράντα πέντε χιλιάδων κατοίκων, θεωρήθηκε σωστό να διχοτομηθεί μια περιοχή που από μόνη της αποτελεί κοινωνική, οικονομική, ιστορική και πολιτιστική οντότητα. Με το πρόσχημα ότι έπρεπε οι ίδιοι δήμαρχοι να αποφασίσουν την έδρα, η σύμπνοια εξαφανίστηκε. Και μετά την ανακοίνωση του προσχεδίου, κανείς δήμαρχος δεν ήθελε να συζητήσει με κανέναν, γιατί δεν τολμούσε να αποστεί από κεκτημένα που το Υπουργείο Εσωτερικών ανέλπιστα του προσέφερε. Στον Κάμπο της Ηλείας υπάρχει και το αεροδρόμιο της Ανδραβίδας, το οποίο εντάσσετε πλέον στο Δήμο Κυλλήνης. Στο δε διπλανό Δήμου του Πηνειού εντάσσετε το Πεδίο Βολής της «117 Πτέρυγος Μάχης». Δηλαδή, στον ένα Δήμο εντάσσετε τα οφέλη με τη λειτουργία του αεροδρομίου και τις βάσεις της διασποράς, οφέλη που θα πολλαπλασιαστούν όταν το αεροδρόμιο από το 2013 θα λειτουργήσει και ως πολιτικό και στον άλλον, όλα τα προβλήματα που έχει το Πεδίο Βολής. Άραγε, αυτό είναι δικαιοσύνη; Όμως και ανάμεσα στον «Καλλικρατικό» Δήμο της Κυλλήνης δημιουργήσατε προβλήματα, αφού η ιστορική πόλη της Ανδραβίδας, πρωτεύουσα του Δεσποτάτου του Μορέως, διαμαρτύρεται ότι σκανδαλωδώς αγνοείται, γιατί ορίσατε ως ιστορική πρωτεύουσα τη Βάρδα. Όμως, και η Βάρδα διαμαρτύρεται, γιατί ορίσατε πρωτεύουσα του Δήμου τα Λεχαινά, μια πόλη με το μισό πληθυσμό από αυτή, η οποία όμως χωροταξικά βρίσκεται στο κέντρο του Δήμου που έχετε δημιουργήσει. Όλες αυτές οι διαμαρτυρίες φαντάζουν με γόρδιο δεσμό. Όμως, κύριε Υπουργέ, οι γόρδιοι δεσμοί δεν λύνονται, αλλά κόβονται! Ενοποιείστε τους δύο δήμους του Κάμπου σε έναν, να γίνει δηλαδή αυτό που όλοι οι δήμαρχοι, αλλά και οι Βουλευτές κατ’ ιδίαν παραδέχονται ότι είναι σωστό, αλλά δεν τολμούν δημοσίως να εκφράσουν και να συνυπογράψουν. Ο Κάμπος της Ηλείας πρέπει να γίνει ένας δήμος. Για την επιλογή της πρωτεύουσας οφείλετε να εφαρμόσετε τα ίδια κριτήρια που ακολουθήθηκαν στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δηλαδή τα πληθυσμιακά και οι δήμαρχοι οφείλουν να μοιράσουν κατά τέτοιο τρόπο τις υπηρεσίες, ώστε να δίνεται προοπτική ανάπτυξης σε όλες τις πόλεις. Ποιος μπορεί να αρνηθεί την πρωτεύουσα θέση των Λεχαινών του Καρκαβίτσα στον πολιτισμό; Ποιος μπορεί να αρνηθεί την πρωτεύουσα θέση της Βουπρασίας στην αγροτική παραγωγή και την πλεονεκτική της θέση σε ό,τι αφορά το εμπόριό τους, αφού βρίσκεται ανάμεσα σε δύο αεροδρόμια και δίπλα στο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της Πελοποννήσου; Ποιος μπορεί να αρνηθεί την ιστορικότητα της πρωτεύουσας του Δεσποτάτου του Μορέως της Ανδραβίδας ή την κομβική θέση της Κυλλήνης με το λιμάνι της; Ποιος, επίσης, μπορεί να αρνηθεί την τουριστική ανάπτυξη που θα έχει πρωτεύουσα θέση στους Δήμους Βαρθολομιού, Κάστρου, Κυλλήνης, αλλά και Βουπρασίας; Ο «Καλλικράτης», λοιπόν, μπορεί να δώσει προοπτική σε κάθε δήμο, κύριε Υπουργέ, αρκεί όμως να το δούμε με τα μάτια του μέλλοντος που ξεπερνούν τα δικά μας προσωπικά ή μικροκομματικά συμφέροντα ή και τη δική μας εκ των πραγμάτων σύντομη παρουσία στην πολιτική.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κύριε Υπουργέ, αρθείτε στο ύψος των περιστάσεων, έστω και την ύστατη στιγμή. Η πρόκληση να γράψετε ιστορία είναι τεράστια. Επιλέξτε εσείς εάν την ιστορία θα τη γράψετε με μαύρα ή με χρυσά γράμματα.
Σας ευχαριστώ.
(
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου