Να αντισταθούμε στην ασχήμια που γίνεται συνήθεια

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Θα σας συστήσω να κάνετε ένα πείραμα.

Πάρτε και βάλτε μέσα στο σαλόνι σας, δηλαδή στο σημείο του σπιτιού που πρέπει να είναι πάντα όμορφο και τακτοποιημένο γιατί εκεί μπαίνουν οι επισκέπτες, μια… κατσαρόλα, κάτι που είναι εντελώς άσχετο με το σύνολο.

Τις πρώτες ημέρες κάθε φορά που θα μπαίνετε στο σαλόνι θα νιώθετε αποκρουστικά μιας και κάτι εντελώς άσχημο και άσχετο θα ταράσσει την αρμονία και ομορφιά του πιο ωραίου δωματίου κάθε σπιτιού. Μέρα με τη μέρα αυτό το αποκρουστικό συναίσθημα που θα νιώσετε στην αρχή θα αρχίσει να μειώνεται.

Η διπλή δολοφονία του Κατσίφα

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης

Το ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, δεν έχει καμία σημασία.

Σημασία έχει ότι ενώ ένας Έλληνας πολίτης είναι νεκρός, η σορός του επί 9 ημέρες δεν δίδεται στην οικογένειά του για να ταφεί.

Πρόκειται για πράξη που σε καμία πολιτισμένη χώρα δεν απαντάται, δεδομένου ότι ακόμα και οι πόλεμοι σταματούσαν και γινόταν εκεχειρία προκειμένου τα αντίπαλα στρατόπεδα να θάψουν τους νεκρούς του.

Γ. Κοντογιάννης: «Δεν μπήκε «τέλος» ούτε «ταφόπλακα» στο αεροδρόμιο Ανδραβίδας!»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ / «Στην πολιτική ποτέ τίποτε δεν είναι οριστικό. Και μια σύμβαση η οποία έχει κυρωθεί από την Βουλή των Ελλήνων με μια ιδιωτική εταιρεία, όπως εν προκειμένω η fraport, δεν είναι Ευαγγέλιο για να μην μπορεί να υποστεί διορθώσεις.»

Τα παραπάνω επισημαίνει μιλώντας αποκλειστικά στο ilidakampos.gr ο Γιώργος Κοντογιάννης, καταθέτοντας

Παρέλαση ή event;

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης

Κάπου φαίνεται έχουμε ξεφύγει στον τόπο μας και έχουμε μια τάση να μετατρέπουμε τα πάντα σε πανηγυράκια.

Την Κυριακή, υποτίθεται ότι ολόκληρη η Ελλάδα γιόρτασε την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου. Την επέτειο του μεγάλου ΟΧΙ που είπε η Ελλάδα στον φασισμό και το μεγάλο ΝΑΙ, όπως επισήμανε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στην υπεράσπιση της ελευθερίας.

Υπάρχει κυβέρνηση; Η χρησιμότητα Τσίπρα περιορίζεται στο Σκοπιανό- Ο επικίνδυνος κ. Γαβρόγλου

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Τρίζει η κυβέρνηση αντιμέτωπη με προβλήματα που προκύπτουν από το ετερόκλητο του συνασπισμού που ασκεί την εξουσία από τον Ιανουάριο του 2015. Τα προβλήματα είναι τόσα πολλά που δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν κάτω από το χαλί. Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι τυχόν ρήξη της συμμαχίας Τσίπρα – Καμμένου θα οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.

Τα προβλήματα στο εσωτερικό των ΑΝΕΛ μπορεί αρχικώς να θεωρείται ότι ενισχύουν την αστάθεια στο εσωτερικό της κυβέρνησης αλλά η προσχώρηση στελεχών του κ. Καμμένου στον κ. Τσίπρα δίνει τη δυνατότητα στον ΣΥΡΙΖΑ να αναζητά, έστω και οριακή πλειοψηφία, χωρίς τη στήριξη του «τοξικού» πλέον, Πάνου Καμμένου.

Η δημοκρατία δεν αντέχει τον λαϊκισμό, τον φασισμό και τον… πολακισμό!

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Ο Παύλος Πολάκης σίγουρα είναι ο πλέον αγαπημένος υπουργός του Αλέξη Τσίπρα. Δεν το λέμε επειδή είναι αμετακίνητος στο υπουργείο Υγείας. Το λέμε επειδή είναι μόνιμος συνδαιτυμόνας του. Και για μεν την κυβέρνησή του ένας πολιτικός επιλέγει εκείνους που θεωρεί ότι εξυπηρετούν καλύτερα τις πολιτικές επιλογές του, αλλά στο τραπέζι του – και μάλιστα στις διακοπές του- επιλέγει να φάει, να πιει  και να αστειευτεί  με εκείνους που θεωρεί αγαπημένους του, οικείους του…

Ποιόν άλλον λοιπόν θα εμπιστευόταν ο Αλέξης Τσίπρας για να στείλει τα μηνύματά του στην  αντιπολίτευση; Ποιος θα μπορούσε να εκφράσει καλύτερα την πολιτική του, τα θέλω του, τα πιστεύω του, τη νοοτροπία του, από εκείνον που θεωρεί τόσο οικείο, τόσο φίλο;

Μήπως οι Έλληνες πρέπει να υπερασπιστούμε την ιστορική κληρονομιά της Ελλάδος;

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Κι ενώ πλησιάζει η ημέρα της κρίσης στη Βουλή των Σκοπίων για το αν οι αντιπρόσωποι του λαού θα επικυρώσουν τη βούλησή του όπως εκφράσθηκε στο δημοψήφισμα, τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν για το αν ο κ. Ζάεφ θα βρει τους απαραίτητους βουλευτές για να επικυρώσει την  Συμφωνία των Πρεσπών.

Ωστόσο κανείς δεν ασχολείται με το ποια τελικά ήταν η βούληση του λαού των Σκοπίων. Γιατί το 65% του λαού των Σκοπίων δεν πήγε να ψηφίσει αρνούμενο να επικυρώσει την Συμφωνία Ζάεφ – Τσίπρα.

Σκόπια- Δημοψήφισμα: Η δικαίωση Μητσοτάκη και ο κίνδυνος Τσίπρα

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στα Σκόπια απέδειξε μια τρανή αλήθεια. Ότι καμία δύναμη, ούτε των ΗΠΑ, ούτε της Γερμανίας, ούτε του ΝΑΤΟ, ούτε της ΕΕ, μπορεί να επιβάλει σε ένα λαό λύσεις που ο ίδιος δεν επιθυμεί. Έστω και αν η αντίληψη που έχει για την πραγματικότητα είναι στρεβλή.

Οι σημερινοί ηγέτες του κόσμου προκρίνουν λύσεις τις οποίες αναθέτουν στις κυβερνήσεις τους και στις κυβερνήσεις άλλων χωρών να επιβάλλουν. Οι λύσεις αυτές όμως αποτυγχάνουν στην εφαρμογή τους γιατί παραβλέπουν τα δεδομένα και την ιστορία κάθε περιοχής.

Ο Ζάεφ προκαλώντας δημιουργεί τετελεσμένα- Ο Τσίπρας αμήχανος παρακολουθεί…

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Η τουρκική διπλωματία είναι η διπλωματία της κατεργαργιάς, της μπαμπεσιάς και της δημιουργίας τετελεσμένων ώστε κάθε φορά να μπορεί να διαπραγματεύεται από νέα, προωθημένη βάση.

Στα Σκόπια μέχρι την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και λίγο μετά – δηλαδή στην εποχή Γκλιγκόροφ- επικρατούσε η λογική της σοβιετικής διπλωματίας, η οποία είχε αποδεχθεί τους διεθνείς κανόνες του παιχνιδιού. 

Η φασίζουσα νοοτροπία Πολάκη είναι προσωπική επιλογή Τσίπρα

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Ακούμε τον φασισμό να χτυπάει την πόρτα του διπλανού μας και βγάζουμε αναστεναγμούς ανακούφισης «ουφ, ευτυχώς δεν είναι για εμένα».

Βλέπουμε να στοχοποιούνται δημοσιογράφοι που ασκούν κριτική στο σύστημα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, να αναγράφονται συνθήματα στις πόρτες ή στους τοίχους των σπιτιών τους και αδιαφορούμε.

Πόσες ψήφους αγοράζεις πουλώντας ιστορία;

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Ξέρουμε ότι πολλές φορές πολιτικοί μετέρχονται κάθε μέσου προκειμένου να κερδίσουν ψήφους. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, ξέραμε ότι έχουμε οικοδομήσει έναν πολιτικό πολιτισμό που τα εθνικά ζητήματα έμεναν έξω από αυτό το παιχνίδι.  

Ακόμα και σε ακραίες περιπτώσεις, όπως στην περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου με την περίφημη προτροπή «βυθίσατε το Χόρα» ή στο παιχνίδι του εθνικού τρόμου της κρίσης του 1987 υπήρχαν στοιχεία που έδρασαν επ’ ωφελεία των εθνικών συμφερόντων.

Πόσο φτωχός είναι ο Γκαίμπελς μπροστά στον ΣΥΡΙΖΑ!

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Πόσο φτωχός φαντάζει ο υπουργός «Ενημέρωσης» του Αδόλφου Χίτλερ, Γιόζεφ Γκαίμπλες,  ο οποίος έχει πει το περίφημο «συκοφαντείτε, συκοφαντείτε, κάτι στο τέλος θα μείνει», μπροστά στους σημερινούς αφιονισμένους προπαγανδιστές του ΣΥΡΙΖΑ… Πόσο μαθητούδι μπροστά στους σημερινούς προφεσόρους…

Μέσα από τα υπόγεια του Μαξίμου πηγάζει η ιδεολογική και πολιτική τρομοκρατία της φασίζουσας Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ.

Κι όμως το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο ευνοεί τον… ΣΥΡΙΖΑ!

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Την ώρα που η κυβέρνηση παραπαίει και ο κ. Τσίπρας αγωνίζεται να κρατήσει, τουλάχιστον, τον έλεγχο του κόμματός του, ώστε να έχει τα λιγότερα δυνατά προβλήματα την επόμενη μέρα της ήττας του, στο χώρο των ΜΜΕ άρχισε να αναπτύσσεται η φιλολογία της χρησιμότητα ή όχι ενός «αντι- ΣΥΡΙΖΑ» μετώπου.

Ωστόσο το ερώτημα που τίθεται ευθύς εξ αρχής είναι απλό και έχει σχέση με την ίδια την ουσία της δημοκρατίας: Πόσο δημοκρατικό είναι το πρόθεμα «αντί» μπροστά από οτιδήποτε κακό, ακόμα και επικίνδυνο για τη δημοκρατία.

Η μεταμνημονιακή Ελλάδα χρειάζεται ενότητα και όχι διχασμό

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Η 21^η Αυγούστου ήλθε με τρία χρόνια καθυστέρηση.

Πρόκειται για μια αλήθεια την οποία πλέον δεν έχει το κουράγιο να αμφισβητήσει ούτε η ίδια η κυβέρνηση. Άλλωστε όλοι οι παράγοντες της ΕΕ το δηλώνουν ευθέως ότι, αν δεν είχε μεσολαβήσει η διακυβέρνηση Τσίπρα, η Ελλάδα θα ήταν εκτός μνημονίων εδώ και τρία χρόνια. Και σήμερα, με ένα επί πλέον χρέος που ο… εθνικός μας ταμίας Κλάους Ρέγκλινγκ (πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας), το ανεβάζει ακόμα και στα 200 δις ευρώ, ο πιο πειθήνιος στα κελεύσματα των δανειστών μνημονιακός πρωθυπουργός, πανηγυρίζει γιατί έβγαλε τη χώρα από ένα αχρείαστο μνημόνιο στο οποίο ο ίδιος μας είχε βάλει, ενώ έχει δεσμεύσει τη χώρα με περιοριστικά μέτρα για πολλές δεκαετίες ακόμα και την περιουσία του δημοσίου για 99 χρόνια.

Ο «Σουλτάνος» της Τουρκίας και οι μικροί Ερντογάν της Αριστεράς του Τσίπρα

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε με αγωνία όσα εξαιρετικά ανησυχητικά συμβαίνουν στην οικονομία της Τουρκίας τα οποία, όπως είναι φυσικό, έχουν διεθνείς επιπτώσεις, όχι μόνο στην οικονομική αλλά και στην πολιτική σκηνή.

Γνώρισμα των καθεστώτων που ρέπουν προς τον ολοκληρωτισμό είναι η δημιουργία συνωμοσιών και φανταστικών εξωτερικών εχθρών ή η προβολή σκοτεινών κινήτρων σε εχθρούς που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Το «μαύρο» της τραγωδίας στο Μάτι θα ακολουθεί τον Τσίπρα για πάντα

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Από την πρώτη στιγμή της εθνικής τραγωδίας στο Μάτι, όσοι μπορούν να αντιληφθούν πίσω από τις εικόνες και τις λέξεις, διαπίστωσαν την αγωνιώδη προσπάθεια της κυβέρνησης να απεκδυθεί τις ευθύνες και να διαχειριστεί όσο το δυνατόν καλύτερα  επικοινωνιακά, το πρόβλημα που «έσκασε στη βάρδια της».

Στην προσπάθειά της αυτή η κυβέρνηση διέπραξε ένα στρατηγικού χαρακτήρα τραγικό επικοινωνιακό – και όχι μόνο- λάθος.

Το χρέος προς το λαό είναι η διαφορά μεταξύ των πρωθυπουργών 2007 και 2018

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Έζησα την τραγωδία της Ηλείας το 2007 από κοντά.

Η φρίκη και οι μέρες και νύκτες του Αυγούστου του 2007, με στοιχειώνουν ακόμα, 11 χρόνια μετά. Αυτά που έβλεπα, αυτά που είχα ζήσει, ήλπιζα ότι δεν θα τα ξαναζούσε η πατρίδα μου.

Δυστυχώς, τα ξαναζήσαμε την εβδομάδα που πέρασε. Και η επανάληψή τους στην προκειμένη περίπτωση αποδείχθηκε τραγικά χειρότερη.

Ο πολιτικός μεσαίωνας των Τσίπρα – Καμμένου και ο ευτελισμός της ηθικής

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Όταν κάνουμε αναφορές στο… «αείμνηστο» πολιτικά ΠΑΣΟΚ καταγράφοντας τα αρνητικά του στην περίοδο διακυβέρνησης, το πρώτο, αλλά και σημαντικότερο, που επισημαίνουμε όλοι είναι ότι το μεγαλύτερο κακό που έκανε στην ελληνική κοινωνία ήταν η διεύρυνση της ανοχής που επέδειξε στα φαινόμενα διαφθοράς.

Ομιλία του Γιώργου Κοντογιάννη*, στην ημερίδα της Ομοσπονδίας Εμπορικών Συλλόγων Ηλείας, με θέμα την παρουσίαση μελέτης της ΕΣΕΕ για την ανάπτυξη της Ηλείας

Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Σκορδαλή, γιατί μετά από δική του επιμονή βρίσκομαι σήμερα σε αυτό το βήμα, για να καταθέσω κι εγώ την άποψή μου για την ανάπτυξη της Ηλείας, με βάση την εξαιρετική  μελέτη της ΕΣΕΕΕ.

Αγαπητοί συμπατριώτες αν δεν ασχολούμασταν με την πολιτική αλλά με τις πωλήσεις, κανείς από εμάς δεν θα είχε κάνει καριέρα.  Θα είχαμε αποτύχει.

Και ο λόγος είναι απλός:

Έχουμε στα χέρια μας το καλύτερο προϊόν της Ελλάδος και δεν μπορούμε να το «πουλήσουμε» (σε εισαγωγικά η λέξη για να μη γίνουν παρεξηγήσεις) ή ορθότερα να το αξιοποιήσουμε.

Δεν υπάρχει τόπος σαν την Ηλεία στην Ελλάδα, που να συνδυάζει 150 χιλιόμετρα αξιοποιήσιμης παραλίας με πεντακάθαρα νερά, ποτάμια και λίμνες που η ίδια η Ευρώπη τα χαρακτηρίζει μνημεία φυσικού κάλους και τα προστατεύει, καταρράκτες

Οι αναποφάσιστοι ορίζουν την στρατηγική για ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.


Η Δευτέρα ήταν μια σημαντική, πολιτικά, ημέρα.

Από τη μια η διαδικασία στη Βουλή για τη συζήτηση επί του αιτήματος της ΝΔ για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για το λεγόμενο «Καμμένος gate», έπεισε και τους πλέον δύσπιστους ότι Τσίπρας και Καμμένος «θα πάνε μαζί μέχρι τέλους». Και προκειμένου να μετατεθεί όσο πιο πολύ προς τα πίσω το «τέλος», οι δύο εταίροι είναι αποφασισμένοι να επιχειρήσουν να μας πείσουν ότι

ποτέ δεν ψήφισαν μνημόνια, ότι ποτέ δεν ψήφισαν φορολογικά μέτρα, πως για ό,τι έκαναν έφταιγε η κακιά δεξιά.

Η κούκλα του Μητσοτάκη και η δίκη της ΧΑ που έχει κολλήσει

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Τιε τελευταίες ημέρες σε μερίδα των social media γίνεται χαμός με ένα video που υποτίθεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης περνάει έξω από ένα εμπορικό κατάστημα στη Θεσσαλονίκη και πάνω στην πρεμούρα του να χαιρετίσει κόσμο, κάνει λάθος και χαιρετά τις κούκλες της βιτρίνας.

Φυσικά είναι σαφές ότι πρόκειται για «τρολιά» του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες το συγκεκριμένο video

Τελικά για όλα φταίει ο Μητσοτάκης;

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

H Eldorado Gold, η οποία είναι ο βασικός επενδυτής στην επένδυση της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ στις Σκουριές της Χαλκιδικής, αποφάσισε να φύγει από τη χώρα.

Κάποιοι, όπως ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Νίκος Καρανίκας αναφώνησε: «στα τσακίδια» και πήρε τηλέφωνο τη γιαγιά του να του θυμίσει όλα τα ξόρκια και τις κατάρες, αφού σε ανάρτησή του στο facebook, καταράστηκε την εταιρεία «να μη στεριώσει πουθενά».

Και ψεύτης, και «κλέφτης»!

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Στις 24 Ιουλίου ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε συνέντευξη στον Guardian. Ανάμεσα σε πολλά που είπε για την έλλειψη εμπειρίας που είχε και για το πόσο διαφορετικό περίμενε το ρόλο του πρωθυπουργού (προφανώς νόμιζε ότι όλα τελείωναν με την εκλογική του νίκη, καθώς φαίνεται δεν είχε καταλάβει ότι όλα αρχίζουν μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας, ενώ δείχνει ότι δεν είχε σχέδιο και στόχευε μόνο στην εξουσία και τίποτε άλλο), ο κ. Τσίπρας

Η «φωνή»…

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Ομόνοια 9.30 το πρωί.

Περιμένω στην αποβάθρα το τραίνο προς Πειραιά.

Ακούγεται μια περίεργη «φωνή» που κανείς δεν καταλαβαίνει τι έλεγε.

Το τραίνο φτάνει. Η «φωνή» μέσα στο βαγόνι ακούγεται πιο δυνατά αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω τι λέει.

Κοιτάζω γύρω μου. «Όλες οι φυλές του Ισραήλ». Η κάθε μια με τη δική της γλώσσα. Άλλος μιλούσε ρώσικα, άλλος σέρβικα, άλλος πολωνέζικα, άλλος αλβανικά, άλλος πακιστανικά,

Με λογικές ενός θλιβερού χθες δεν χτίζεται ένα ελπιδοφόρο αύριο

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Αν κάποιος αλλοδαπός παρακολουθούσε την πολιτική αντιπαράθεση γύρω από το ζήτημα της Εσθονίας και το Συνέδριο για την καταδίκη των εγκλημάτων του Ναζισμού και του Κομμουνισμού, θα σκεφτόταν ότι τα πολλά μνημόνια πείραξαν τη λογική και την κρίση των Ελλήνων.

Πώς είναι δυνατόν να έχει αναχθεί σε μείζον ζήτημα ένα θέμα με το οποίο δεν ασχολούνται ούτε οι πιο φανατικοί κομμουνιστές του κόσμου, ενώ ακόμη και το ΚΚΕ –που

Πυρκαγιές: Υπάρχει πρωθυπουργός;

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Γράφω αυτές τις γραμμές και παρακολουθώ στην τηλεόραση για δεύτερο 24ωρο τον Κάλαμο να καίγεται.

Κοιτάζω από τη βεράντα του σπιτιού μου, απέναντι και βλέπω για τέταρτο βράδυ τη φωτιά στη Ζάκυνθο να κατακαίει τις σάρκες του νησιού για τέταρτο βράδυ.

Η ατμόσφαιρα αριστερά μου στη θάλασσα είναι μουντή. Οι καπνοί από τη φωτιά έξω από την Αμαλιάδα ξυπνάει μνήμες από τις θανατηφόρες πυρκαγιές του 2007. Ο Νομός Ηλείας

Ποιο κόμμα θα δεχθεί να ρίξει «σωσίβιο» στον ΣΥΡΙΖΑ;

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Στην κοινοβουλευτική μας δημοκρατία η κυβέρνηση προσφεύγει σε εκλογές όποτε το κρίνει ο πρωθυπουργός ή αν αναγκασθεί εκ των πραγμάτων επειδή έχει απολέσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Η απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από το σημερινό συνονθύλευμα γιαλατζί αριστεράς και εθνικολαϊκισμού είναι δύσκολο να συμβεί λόγω του πάθους που έχουν και τα δύο κυβερνητικά κόμματα για την εξουσία.

Το τελευταίο διάστημα όμως επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να βλέπει και την «επόμενη μέρα»,

Το μεγαλύτερο εθνικό έγκλημα του Αλέξη Τσίπρα…

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Υπάρχουν συμπεριφορές του Αλέξη Τσίπρα και των πάσης ιδεολογίας «συντρόφων» του (ακόμα και με την κυριολεκτική έννοια του όρου, γιατί ο αποδεδειγμένα και χωρίς ηθικούς φραγμούς ψεύτης εύκολα παρασύρεται και σε άλλα ανομήματα και οι «σύντροφοι» γίνονται «συν-τροφοι»), σε αυτόν τον αχταρμά που ονομάζεται κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που θα δικαιολογούσαν μια κατηγορία «εθνικού εγκλήματος».

Γιατί σίγουρα εθνικό έγκλημα είναι όταν έχεις σχέδιο εξόδου από την Ευρωζώνη.

Σίγουρα εθνικό έγκλημα είναι όταν διαπραγματεύεσαι την αλλαγή γεωστρατηγικών και

Ο κ. Τσίπρας ας κάνει μια ακόμη «κωλοτούμπα» και ας ακούσει τον κ. Παυλόπουλο

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Όσοι θυμόμαστε τις δύσκολες και εθνικά κρίσιμες, εκείνες ώρες του ξημερώματος της 24ης Ιουλίου 1974, και τη δύσκολη περίοδο που ακολούθησε, μπορούμε να κατανοήσουμε πόση σημασία έχει η πολιτική και δημοκρατική ομαλότητα σε αυτόν τον τόπο.

Όλοι θυμούνται έναν πρωθυπουργό που το μόνο που ζήτησε από τους φίλους του στην Γαλλία που τον ξεπροβόδισαν στο αεροδρόμιο ήταν να προσευχηθούν γι’ αυτόν και την Ελλάδα. Γιατί στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου

Ο Κυριάκος, οι ΛΟΑΤΚΙ και η Εκκλησία

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Την Κυριακή το πρωί στην Εκκλησία, με πλησιάζει μια σεβάσμια κυρία η οποία προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της στο ναό.

«Τι πράγματα ήταν αυτά;»

«Ποια;», τη ρωτάω έκπληκτος.

«Είναι δυνατόν ο Πρόεδρος, ο Κυριάκος, να συναντιέται με αυτούς τους περίεργους, σεξουαλικά εννοώ;»…

Της έδωσα μια απάντηση, αλλά η στάση μια απλής γυναίκας με προβλημάτισε.

Αναρωτήθηκα γιατί αλήθεια, η συνάντηση με την αυτοαποκαλούμενη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα

Τι κρύβεται πίσω από τις επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στη Δικαιοσύνη

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Θα κυκλοφορούσατε ποτέ με όπλο αν δεν είχατε σκοπό να το χρησιμοποιήσετε;

Είναι κανόνας ότι όποιος οπλοφορεί κάποια στιγμή θα χρησιμοποιήσει το όπλο του.

Με δεδομένο αυτό το αξίωμα, ίσως είναι περιττό να ρωτούμε αν καταλάβατε τι μας είπε ο κ. Βαρουφάκης.

Όταν λέει ότι το περιβόητο Plan B το είχε εκθέσει (και υπήρξε συμφωνία επ’ αυτού) από τον

Συκοφαντίες τύπου Γκέμπελς και λαϊκός φασισμός, στρατηγική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Η συζήτηση στη Βουλή για την απόφαση του Eurogroup δεν μας έκανε σοφότερους στα οικονομικά.

Αντίθετα όποιος ήθελε να δει και να καταλάβει, έγινε σοφότερος σε άλλα ζητήματα, εξόχως πολιτικά, τα οποία όμως δημιουργούν τρόμο για τη νοοτροπία από την οποία διακατέχονται οι σημερινοί κυβερνώντες.

Είδαμε ότι η βασική πολιτική γραμμή της κυβέρνησης επικεντρώνεται στο δόγμα του Γκέμπελς: «Συκοφαντείστε, συκοφαντείστε, όλο και κάτι θα μείνει…»

Γίνονται πλέον επικίνδυνοι για τη δημοκρατία και τη χώρα

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Θυμάστε την περιβόητη ρήση του Γιώργου Βουλγαράκη «το νόμιμο είναι και ηθικό»;

Όταν την είχε πει για την περίπτωση του Βατοπεδίου (η σύζυγός του, ως συμβολαιογράφος είχε αναλάβει τα συμβόλαια της μονής, σε μια υπόθεση που μπορεί μεν να δικαιώθηκε αλλά πολιτικά στοίχισε στη ΝΔ), είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων.

Ο Γιώργος Βουλγαράκης, ένα ικανότατο και κορυφαίο στέλεχος της ΝΔ, τίναξε την πολιτική

Απόψε η κυβέρνηση ας ακούσει την οργισμένη φωνή του λαού: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Ο κ. Τσίπρας αναλαμβάνοντας την εξουσία το 2015 είχε την τύχη να έχει μπροστά του μια πλήρη τετραετία χωρίς ενδιάμεσες εκλογικές δοκιμασίες.

Στο διάστημα που κυβερνά κατάφερε η Ελλάδα να γυρίσει χρόνια πίσω και σήμερα να αγωνιζόμαστε να επαναφέρουμε τους οικονομικούς δείκτες εκεί που ευρίσκοντο το 2014.

Καταρρέοντας, η μορφή της εξουσίας του αλλάζει μέρα με τη μέρα και γίνεται όλο και πιο

Το στοίχημα της ΝΔ: Μεταρρυθμίσεις, καθημερινότητα, αποφασιστικότητα

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Η κυβέρνηση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, «κουτσά στραβά», το πιθανότερο θα καταφέρει να ξεπεράσει της 15 Ιουνίου.

Θα πάρει τη δόση, θα πάρει μια υπόσχεση για μελλοντική δέσμευση για το χρέος («ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι»), και την Πέμπτη το βράδυ θα ξεκινήσουν οι επιβεβλημένοι, πλέον, πανηγυρισμοί για τη νέα εθνική επιτυχία.

Έξοδος από την κρίση με λογική ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ δεν επιτυγχάνεται

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Η απόφαση της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ να συνταχθεί με την αναχρονιστική στάση του Ντόναλντ Τραμπ στο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής ίσως να μη ξένισε πολλούς. Εκείνο που ξένισε ήταν η επιχειρηματολογία της.

Για να στηρίξει την πολιτική της που είναι σε βάρος της μείωσης εκπομπών διοξειδίου άνθρακα έφθασε στο σημείο να μιλά για “κινεζική συνωμοσία”, για “μύθους” και “κατασκευάσματα επιχειρηματικών συμφερόντων”

Ο ηγέτης και άνθρωπος Κώστας Μητσοτάκης που έζησα

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Ήταν αρχές Σεπτέμβρη του 1984.

Πριν από λίγες ημέρες ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε εκλεγεί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.

Το σοκ για τους παραδοσιακούς νεοδημοκράτες ήταν μεγάλο. Πώς ήταν δυνατόν να κερδίσει αυτός που είχε έλθει στο κόμμα το 1978, τον Κωστή Στεφανόπουλο που ήταν γέννημα θρέμμα της παράταξης και, όπως είχε διαφανεί, είχε τη στήριξη του ιδρυτή της παράταξης Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Είναι ο Κυριάκος ο Μακρόν της Ελλάδος;

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Κατά την επίσκεψή του στην Αίγινα πολίτες φώναξαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι είναι ο Μακρόν της Ελλάδος.

Ήταν κάτι που άρεσε τόσο στον ίδιο όσο και στο επιτελείο του.

Τι δείχνει όμως αυτός ο χαρακτηρισμός, που προήλθε από έναν απλό πολίτη που δεν έχει γνώση ούτε από επικοινωνιακές πολιτικές, ούτε από στρατηγικό σχεδιασμό;