Το «μαύρο» της τραγωδίας στο Μάτι θα ακολουθεί τον Τσίπρα για πάντα

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Από την πρώτη στιγμή της εθνικής τραγωδίας στο Μάτι, όσοι μπορούν να αντιληφθούν πίσω από τις εικόνες και τις λέξεις, διαπίστωσαν την αγωνιώδη προσπάθεια της κυβέρνησης να απεκδυθεί τις ευθύνες και να διαχειριστεί όσο το δυνατόν καλύτερα  επικοινωνιακά, το πρόβλημα που «έσκασε στη βάρδια της».

Στην προσπάθειά της αυτή η κυβέρνηση διέπραξε ένα στρατηγικού χαρακτήρα τραγικό επικοινωνιακό – και όχι μόνο- λάθος.

Το χρέος προς το λαό είναι η διαφορά μεταξύ των πρωθυπουργών 2007 και 2018

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Έζησα την τραγωδία της Ηλείας το 2007 από κοντά.

Η φρίκη και οι μέρες και νύκτες του Αυγούστου του 2007, με στοιχειώνουν ακόμα, 11 χρόνια μετά. Αυτά που έβλεπα, αυτά που είχα ζήσει, ήλπιζα ότι δεν θα τα ξαναζούσε η πατρίδα μου.

Δυστυχώς, τα ξαναζήσαμε την εβδομάδα που πέρασε. Και η επανάληψή τους στην προκειμένη περίπτωση αποδείχθηκε τραγικά χειρότερη.

Πυρκαγιές: Υπάρχει πρωθυπουργός;

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Γράφω αυτές τις γραμμές και παρακολουθώ στην τηλεόραση για δεύτερο 24ωρο τον Κάλαμο να καίγεται.

Κοιτάζω από τη βεράντα του σπιτιού μου, απέναντι και βλέπω για τέταρτο βράδυ τη φωτιά στη Ζάκυνθο να κατακαίει τις σάρκες του νησιού για τέταρτο βράδυ.

Η ατμόσφαιρα αριστερά μου στη θάλασσα είναι μουντή. Οι καπνοί από τη φωτιά έξω από την Αμαλιάδα ξυπνάει μνήμες από τις θανατηφόρες πυρκαγιές του 2007. Ο Νομός Ηλείας