«Όποιος
δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει [...] Η
πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας
τρομάζει η ομορφιά [...] Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή
συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του
πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να
μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή,
πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να
συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που
