Γ. Κοντογιάννης: «Δεν μπήκε «τέλος» ούτε «ταφόπλακα» στο αεροδρόμιο Ανδραβίδας!»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ / «Στην πολιτική ποτέ τίποτε δεν είναι οριστικό. Και μια σύμβαση η οποία έχει κυρωθεί από την Βουλή των Ελλήνων με μια ιδιωτική εταιρεία, όπως εν προκειμένω η fraport, δεν είναι Ευαγγέλιο για να μην μπορεί να υποστεί διορθώσεις.»

Τα παραπάνω επισημαίνει μιλώντας αποκλειστικά στο ilidakampos.gr ο Γιώργος Κοντογιάννης, καταθέτοντας

Παρέλαση ή event;

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης

Κάπου φαίνεται έχουμε ξεφύγει στον τόπο μας και έχουμε μια τάση να μετατρέπουμε τα πάντα σε πανηγυράκια.

Την Κυριακή, υποτίθεται ότι ολόκληρη η Ελλάδα γιόρτασε την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου. Την επέτειο του μεγάλου ΟΧΙ που είπε η Ελλάδα στον φασισμό και το μεγάλο ΝΑΙ, όπως επισήμανε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στην υπεράσπιση της ελευθερίας.

Υπάρχει κυβέρνηση; Η χρησιμότητα Τσίπρα περιορίζεται στο Σκοπιανό- Ο επικίνδυνος κ. Γαβρόγλου

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Τρίζει η κυβέρνηση αντιμέτωπη με προβλήματα που προκύπτουν από το ετερόκλητο του συνασπισμού που ασκεί την εξουσία από τον Ιανουάριο του 2015. Τα προβλήματα είναι τόσα πολλά που δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν κάτω από το χαλί. Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι τυχόν ρήξη της συμμαχίας Τσίπρα – Καμμένου θα οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.

Τα προβλήματα στο εσωτερικό των ΑΝΕΛ μπορεί αρχικώς να θεωρείται ότι ενισχύουν την αστάθεια στο εσωτερικό της κυβέρνησης αλλά η προσχώρηση στελεχών του κ. Καμμένου στον κ. Τσίπρα δίνει τη δυνατότητα στον ΣΥΡΙΖΑ να αναζητά, έστω και οριακή πλειοψηφία, χωρίς τη στήριξη του «τοξικού» πλέον, Πάνου Καμμένου.

Η δημοκρατία δεν αντέχει τον λαϊκισμό, τον φασισμό και τον… πολακισμό!

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Ο Παύλος Πολάκης σίγουρα είναι ο πλέον αγαπημένος υπουργός του Αλέξη Τσίπρα. Δεν το λέμε επειδή είναι αμετακίνητος στο υπουργείο Υγείας. Το λέμε επειδή είναι μόνιμος συνδαιτυμόνας του. Και για μεν την κυβέρνησή του ένας πολιτικός επιλέγει εκείνους που θεωρεί ότι εξυπηρετούν καλύτερα τις πολιτικές επιλογές του, αλλά στο τραπέζι του – και μάλιστα στις διακοπές του- επιλέγει να φάει, να πιει  και να αστειευτεί  με εκείνους που θεωρεί αγαπημένους του, οικείους του…

Ποιόν άλλον λοιπόν θα εμπιστευόταν ο Αλέξης Τσίπρας για να στείλει τα μηνύματά του στην  αντιπολίτευση; Ποιος θα μπορούσε να εκφράσει καλύτερα την πολιτική του, τα θέλω του, τα πιστεύω του, τη νοοτροπία του, από εκείνον που θεωρεί τόσο οικείο, τόσο φίλο;

Μήπως οι Έλληνες πρέπει να υπερασπιστούμε την ιστορική κληρονομιά της Ελλάδος;

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Κι ενώ πλησιάζει η ημέρα της κρίσης στη Βουλή των Σκοπίων για το αν οι αντιπρόσωποι του λαού θα επικυρώσουν τη βούλησή του όπως εκφράσθηκε στο δημοψήφισμα, τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν για το αν ο κ. Ζάεφ θα βρει τους απαραίτητους βουλευτές για να επικυρώσει την  Συμφωνία των Πρεσπών.

Ωστόσο κανείς δεν ασχολείται με το ποια τελικά ήταν η βούληση του λαού των Σκοπίων. Γιατί το 65% του λαού των Σκοπίων δεν πήγε να ψηφίσει αρνούμενο να επικυρώσει την Συμφωνία Ζάεφ – Τσίπρα.

Σκόπια- Δημοψήφισμα: Η δικαίωση Μητσοτάκη και ο κίνδυνος Τσίπρα

γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στα Σκόπια απέδειξε μια τρανή αλήθεια. Ότι καμία δύναμη, ούτε των ΗΠΑ, ούτε της Γερμανίας, ούτε του ΝΑΤΟ, ούτε της ΕΕ, μπορεί να επιβάλει σε ένα λαό λύσεις που ο ίδιος δεν επιθυμεί. Έστω και αν η αντίληψη που έχει για την πραγματικότητα είναι στρεβλή.

Οι σημερινοί ηγέτες του κόσμου προκρίνουν λύσεις τις οποίες αναθέτουν στις κυβερνήσεις τους και στις κυβερνήσεις άλλων χωρών να επιβάλλουν. Οι λύσεις αυτές όμως αποτυγχάνουν στην εφαρμογή τους γιατί παραβλέπουν τα δεδομένα και την ιστορία κάθε περιοχής.